جائو منگ فو، خوشنویس چینی

جائو مِنگ فو(Zhao Mengfu)

«جائو مِنگ­فو»(1322-1245 میلادی) خوشنویس دوران سلسله ­ی یوان بود. او هم مثل «سوشی»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از طریقت تائو و آیین بودا داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی­یونگ(Li Yong)»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می ­شود که او می ­توانست روزی ده هزار کلمه خوشنویسی کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «یان جِن­چینگ»، «لیو گونگچوان» و «اویانگ­شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در موزه­ ی کاخ پکن نگهداری می ­شود.

«جائو مِنگ­فو» از باز ماندگان خانواده ­ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح سلسله­ ی یوان هم­­کاری می ­کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در خوشنویسی به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود.