ویژگی های اقلیمی کشور چین
جغرافیای طبیعی و ویژگیهای اقلیمی
سرزمین چین، بهعنوان سومین کشور پهناور جهان پس از روسیه و کانادا، با 9 میلیون و596 هزار و 960 کیلومتر مربع مساحت، در شرق قارهی آسیا قرار گرفته و پهنهی آن حدوداً یک پنجم خاک قارهی آسیا و یک چهارم مساحت کل(آبی و خاکی) این قاره و شش برابر وسعت خاک کشور جمهوری اسلامی ایران است. خاک این کشور شامل جلگهها، حوزههای آبی، تپهها، فلاتها و کوهها است و بالغ بر 22 هزار و 117کیلومتر مرز خاکی دارد.
كشور چين با 14كشور مرز خاكي دارد كه همسایگان آن را روسیه در شمال و شمال شرقی، مغولستان در شمال، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان در شمال غربی، افغانستان، پاکستان، هندوستان، بوتان، نپال در غرب و جنوب غربی، میانمار، لائوس، ویتنام در جنوب و کره شمالی در شرق تشکیل میدهند.
این کشور همچنین بالغ بر 18هزار کیلومتر خط ساحلی دارد و با کشورهای ژاپن، فیلیپین، اندونزی، کرهی جنوبی، مالزی و برونئی مرز آبي دارد كه طول آن بالغ بر 32 هزار کیلومتر است. مهم ترین دریاهای چین عبارتند از: دریای زرد با 280 هزار کیلومتر مربع مساحت، دریای چین شرقی با770 هزار کیلومتر مربع وسعت، دریای چین جنوبی با 5/3 میلیون کیلومتر مربع و دریای بوخَی[1] با 77 هزار کیلومتر وسعت. کشور چین همچنین مالک حدود 7600 جزیرهی بزرگ و کوچک مجموعا با مساحت بیش از80000 کیلومتر مربع است.
33 درصد از اقلیم چین را کوهها، 26 درصد را فلاتها، 19 درصد را حوضه‌های آبخیز، 12 درصد را دشت و 10 درصد را تپهها تشکیل میدهند و 9 کوه مرتفع جهان در این کشور واقع شده است که فلات تبت، مشهور به «بام دنیا»، با میانگین ارتفاع 4 هزار متر از سطح دریا و قلهی اِوِرِست، بلند ترین قلهی دنیا با ارتفاع 13/8848 متر از سطح دریا و رشته کوههای هیمالیا، تیَن شَن، کونلون، از جملهی آنها هستند.
[1] - Bohai.