تاریخ هنر مصر
هنر مصری ریشه در عمق تاریخ این سرزمین دارد. گرچه هنر مصری در دوران معاصر متأثر از امواج فرهنگی هنری مغرب زمین تجربههای جدید را به نمایش گزارده است، در برخی از انواع هنری، به ویژه هنرهای تجسمی، جلوههایی از هنر باستان خودنمایی میکند.
هنر در مصر باستان ریشه در آداب و سنتهای دینی داشت که جلوههایی از آن در اثار معماری بر جای مانده همچنان چشمنوازی میکند. نقاشیهای زیبا، مجسمهسازی و کندهکاری در آن دوران ارتباط تنگاتنگی با هنر معماری داشت و امروز آثار آن در بناهای معابد، آرامگاههای فرعونها و بزرگان حکومتی خود را نشان میدهد. تصاویر ابزارآلات موسیقی که در بناهای یادشده مشاهده میشود و نیز آلات موسیقی که در برخی مقابر همراه مردگان دفن شده است نشان از آن دارد که موسیقی بخشی از هنر باستانی این سرزمین بوده است که نه تنها در مراسم و سنتهای دینی که در حیات روزمره مردم هم نقشآفرین بوده است. نکته مهم آنکه باور انسانهای مصری به جهان دیگر که جهان جاودانگی و لذتهای دائمی دانسته میشد، منبع الهام هنرمندان در خلق آثار بوده بوده است.
با فتح سرزمین مصر توسط اسکندر، مرحله جدیدی در تاریخ هنر مصر قدیم شکل گرفت. در این مرحله تأثیر رنگ و حرکت و اسطورههای یونانی در هنر مصری قابل توجه است. جسم انسان نقش محوری در هنر این دوره داشت و تندیسهای پدیدآمده، جلوههای تفصیلی از صورت و جسم انسان بود.
هنر در دوران اسلامی با الهام از آموزهها و فرهنگ دینی، جلوههای بدیعی پدید آورد. در آثار معماری و هنری این دوره، عنصر تجرید، انسجام و دقت در رعایت قواعد ریاضی حاکم بر هستی جلوهگر بود. در این دوران البته مجسمهسازی و کندهکاری، نقش پیشین را از دست داد و هنر معماری مورد اهتمام بیشتری قرار گرفت که نمونه آن در بنای مساجد، مدارس، قلعهها، کاخها و اماکن مسکونی قابل مشاهده است.
در عصر فاطمی، نقاشی از انسان و حیوان در میان هنرمندان رایج بود و دقت و ظرافت در تصویر و حرکت در دورههای پیش از آن وجود نداشت. صنایع شیشهای هم در این دوره جلوهگاه هنر و زیبایی بود.
در دوره مملکوکی به ویژه هنر موزائیک سازی مورد توجه بود و البته خط نسخ هم رایج بود و یکی از عناصر زیباشناختی در حوزه هنر به شمار میرفت. در دوران معاصر، جنبش نوگرایی در عرصه هنر تحت تأثیر امواج فرهنگی و هنری غرب، به ظهور رویکردهای جدید منجر شد. مقوله هنر در روند تحولات سیاسی اجتماعی مصر از عناصر تأثیرگذار در نهضت فرهنگی و تلاش برای احیای هویت انسان مصری و نیز از جمله عوامل مؤثر در جنبش ملی استقلال طلبی این سرزمین بود (www.sis.gov.eg;2015)