استان نیوبرانزویک کانادا
استان نیوبرانزویک با استان‌های نوااسکوشیا، کبک و ايالت مین در ايالات متحده، مرز مشترک دارد. مساحت این استان 73.500 کیلومتر مربع است که 85 درصد آن پوشیده از جنگل است. قسمت شمالی این استان کوهستانی است و بخش وسیعی از آن پوشیده از جلگه‌های مرتفع با پستی و بلندی‌هایی است که در شرق هموارتر و در جنوب شرقی مرتفع‌تر است.
در زمستان این منطقه تحت پوشش هوای سردی قرار می‌گیرد که از جانب شمال می‌وزد. در تابستان هوای گرم و مرطوب اقیانوس اطلس موجب اعتدال آب و هوایی می‌شود.
با توجه به ساکنان اروپایی نیوبرانزویک می‌توان گفت، تاریخ ایجاد این استان به اوایل قرن چهاردهم میلادی باز می‌گردد. سرخ‌پوستان ملکتی و میک‌مک اولین ساکنان این سرزمین را تشکیل می‌دادند. در سال 1604م، فرانسوی‌ها در این منطقه سکنی گزیدند. در سال 1755م، پس از نزاع‌های فراوان فرانسه و انگلستان بر سر حاکمیت این سرزمین، سرانجام بریتانیا سلطه و نفوذ خود را در قالب قدرتی استعماری توسعه بخشید. در سال 1784 م، نیوبرانزویک به استان تبدیل شد و سپس مستقل شد. در نهایت در سال 1867م، نیوبرانزویک با پیوستن به دیگر استان‌ها کشور متحد کانادا را تشکیل دادند. جمعیت این استان حدود 751.171 هزار نفر گزارش شده است]2[.
مهم‌ترین صنایع این استان، مواد غذایی، خمیر کاغذ، ساخت مبلمان و صنایع چوبی است. همچنین چوب، فلزات و سنگ‌های معدنی نیز نقش مهمی را در اقتصاد این استان ایفا می‌کنند. عمده ترین محصول کشاورزی این استان سیب‌زمینی است. درسال 1986م، اين استان مقام دوم را در تولید این محصول در كانادا به دست آورد. مهم‌ترین منبع درآمد کشاورزان استان نیوبرانزویک تولید لبنیات است. وجود زمین‌های جنگلی فراوان یکی از منابع ثروت نیوبرانزویک است؛ به‌طوری که از هر 7 شغل، یک شغل به بخش جنگل‌داری اختصاص دارد. از طرف دیگر، بخش استخراج معدن در نیوبرانزویک سالانه بیش از نیم میلیارد دلار درآمد ایجاد می‌کند]3[.
در سال‌های اخیر نیوبرانزویک برای توسعه اقتصادی خود به فناوری اطلاعات روی آورده است، به‌گونه‌ای که فناوری اطلاعات از عوامل مهم رشد صنعتی آن محسوب مي‌گردد. این استان پایتخت مرکزی آمریکای شمالی نامیده مي‌شود]8[.