سینمای ژاپن قبل از جنگ جهانی دوم
سينماي ژاپن هر چند کمي کندتر، اما بهرحال مسير ناطق شدن را پيمود و تا پايان دهه 1930 بطور کامل سينماي اين کشور ناطق شد. فن‌آوري صدا گذاري روي فيلم و فن‌آوري پخش فيلم ناطق از خارج از کشور وارد شد و در داخل هم تلاش‌هايي براي ساخت و توسعه اين فن‌آوري صورت گرفت که اين تلاش‌ها در کنار هم، همراه با سرمايه‌گذاري شرکت‌هاي فيلمسازي در سالن‌هاي سينما، سرانجام سينماي ژاپن را به دوران ناطق وارد کرد. ناطق شدن توانايي‌ها و جذابيت‌هاي زيادي به سينما داد، باعث شکل گيري ژانرهاي جديد شد، پاي هنرمندان خوش آواز و خوش صدا را به فيلم‌ها کشاند و بر محبوبيت سينما در بين مردم افزود. اين محبوبيت، باعث افزايش توليد فيلم شد. در سال 1936 توليد فيلم در ژاپن به اوج خود رسيد و 558 فيلم ساخته شد. از اواسط دهه 1930 تا اوايل دهه 1940 تعداد فيلم‌هاي ساخت ژاپن در سال هميشه بيشتر از 500 حلقه بود و بعد از سينماي آمريکا در رده دوم قرار مي‌گرفت. در همين زمان تعداد سالن‌هاي سينما به بيش از 2000 سالن (با احتساب سالن‌هاي سينماي کره، تايوان و ساير مناطق اشغالي) رسيد (هاسه‌گاوا، 2013: 77). تعداد مجلات سينمايي بسيار زياد بود و کارگردانان مطرح زيادي در اين دوره ظاهر شدند که آثار ماندگار بسياري از خود به يادگار گذاشتند. به اين دوره از سينماي ژاپن، دوران طلايي قبل از جنگ گفته مي‌شود. دوراني طلايي که با گسترش و شدت يافتن جنگ و اعمال سانسور و محدوديت‌هاي زياد به پايان خود رسيد.
متأسفانه خيلي از فيلم‌هاي قبل از جنگ از بين رفته‌اند و امروزه ديگر امکان ديدن و ارزش گذاري آنها وجود ندارد. دو دليل براي سوختن اين فيلم‌ها وجود دارد. نخست جنس اين فيلم‌ها بود. جنس فيلم‌ها تا دهه 1950 از موادي ساخته می‌شد که امکان آتش گرفتن آنها زیاد بود. در نتيجه به علت آتش گرفتن خود به خودي يا آتش سوزي ناشي از اتصال برق خيلي از آنها از بين رفتند. همچنين در آن زمان به علت عدم وجود ويدئو و دستگاه‌هاي پخش خانگي امکان استفاده دوم و سوم از اين فيلم‌ها وجود نداشت، پس چندان به نگهداري آنها اهميت داده نمي‌شد. بعد جنگ هم مزيد بر علت شد و بمباران‌هاي هوايي و سوختن و خاکستر شدن شهرهاي بزرگ، بسياري از فيلم‌ها را از بين برد. هر چند در حال حاضر هر از گاهی خبر از کشف فيلم يا تکه‌اي از فيلم‌هاي قبل از جنگ در گوشه و کنار ژاپن و گاه در کشورهاي ديگر مثل روسيه به گوش مي‌رسد، اما بهرحال بيش از نصفي از فيلم‌هاي قبل از جنگ سينماي ژاپن از بين رفته‌اند و امروزه امكان ارزش گذاري و ديدن آنها وجود ندارد.