پژوهش در دانشگاه های کانادا
در برنامه‌های آموزش عالی پژوهش از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. این کشور در این زمینه دارای سابقه طولانی است. در دنیای امروز با توجه به پیچیدگی‌های خاص دوران مدرن، میزان تحقیقات در یک کشور نشان‌دهنده تلاش آن جامعه برای دستیابی به جهانی هرچه بهتر و زیباتر است.
پژوهش یکی از برنامه‌های اجباری درمراکز دانشگاهی محسوب می‌شود. پژوهش‌های انجام شده در این مراکز دقیقاً درباره مسائل علمی، زیستی، محیطی، پزشکی و نظایر آن است. از آنجا که هزینه تحقیقات دانشگاهی برعهده استان است، افراد تحصیل‌کرده با این امکانات فرصت می‌یابند تا در پایان تحصیلات‌شان با تحقیقات گسترده بر روی یک موضوع کاربردی به توسعه، سالم‌سازی و پیشرفت انسان امروزی کمک شایان توجهی نمایند. این امر در سیاست‌های کلان آموزشی موجب ترقی و پیشرفت کشور در زمینه‌های مختلف می‌شود.
می‌توان گفت که پژوهش در محیط‌های آموزش عالی و دانشگاه‌ها، این مراکز را در ارتباط تنگاتنگ با جامعه و موانع رشد آن قرار می‌دهد و از این بستر بسیاری از مشکلات فردی، جمعی و فراجمعی یک جامعه برای ترقی و توسعه یافتگی علمی، انسانی، فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی و کنکاش دقیق و مسئولانه قرار می‌گیرد.[۱] [۲]
تعیین اعتبار دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی
روش تعیین اعتبار مراکز آموزش عالی مشابه نظام اجرایی ایالات متحده آمریکا است. در ایالات متحده آمریکا در اواخر قرن ۱۹ رشد فزاینده موسسات آموزشی و کمبود امکانات اولیه به تدوین استانداردهای متمرکز و اعمال راندمان‌های مناسب در حوزه آموزش عالی کشور منجر شد. با وجود بی‌میلی مؤسسات به پیروی از چنین استانداردهایی، دخالت دولت اجتناب‌ناپذیر بود. از این‌رو، اغلب مؤسسات کشور گام‌هایی در جهت توسعه فرآیند ارزیابی کیفی برداشتند. اولین فرآیند، اعتباربخشی است. اعتباربخشی مؤسسات آموزش عالی از طریق پیگیری مسائل و موضوعات توسط تیم ارزیاب و بازدیدکننده و اجرای گفتگوی نهایی توسط هیأت‌های همتا با استفاده از استانداردهای موجود روشی است که به طور معمول در این کشور اتخاذ می‌گردد. لازم به ذکر است اعتبار بخشی عمومی توسط هیأت‌های منطقه‌ای هدایت شده و در نهایت از سوی مؤسسات آموزش عالی مورد نظارت و ارزیابی قرار می‌گیرد. این در حالی است که اعتباربخشی اختصاصی توسط هیأت نظارت حرفه‌ای در سطح ملی صورت می‌گیرد. دومین فرآیند، درون نهادی و بررسی منظم طرح‌های آموزشی است. گفتنی است که این روش توسط دانشگاه‌ها و به منظور ارزیابی کیفی برنامه‌های آموزشی و تصمیم‌گیری نهایی برای تهیه منابع و اطلاعات آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر بررسی داخلی ممکن است ابزاری جهت اعمال فرآیند اعتباربخشی کلی‌تر و گسترده‌تر گردد، اما این موارد الزامی نیست. در این کشور روش‌های ارزیابی کیفی آموزش عالی در نحوه سازماندهی متفاوت می‌باشد. از جمله، کلیه فرآیندهای اعتباربخشی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و تنها از دو ابزار جامع اعتباربخشی ایالات متحده استفاده می‌گردد. این دو ابزار همانا ارزیابی و بازدید از مراکز آموزشی توسط همتایان می‌باشد. کمیسیون کالج‌های ایالت آلاباما در خصوص اثربخشی اعتبارسنجی مؤسسات آموزشی این گونه شرح می‌دهد:
"اثربخشی اعتباربخشی و خودتنظیمی، به پذیرش مسئولیت‌های خاص توسط مؤسسات وابسته است. این امر بر مندرجات نهایی مؤسسات و تعهدات آنان نسبت به فرآیند اعتباربخشی مربوط است. در این فرآیند هر عضو مؤسسه مسوولیتی در قبال مشارکت و پذیرش صادقانه ارزیابی‌های صورت گرفته در خصوص قوت و ضعف مؤسسات آموزشی دارد. جهت تحقق این امر اجرای طرح پیگیر و مناسب مطالعه فردی و ارزشیابی همتا ضروری به نظر می‌رسد. علاوه‌بر این، مؤسسات باید در فعالیت‌ها و تصمیمات کمیسیون مشارکت داشته باشد. این تعهد شامل رضایتمندی از فرآیند تصمیم‌گیری کمیسیون و رضایتمندی از خط‌مشی‌های آموزشی جهت توسعه داخلی مؤسسات است. فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده باید از خط‌مشی‌ها، روش‌ها و خطوط راهنمای کمیسیون کالج‌ها تبعیت کنند و منطبق با معیار آنها باشد.[۱] [۲][۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ محمود، محمودي، (1387)، كانادا سرزمين مليت‌ها، شيراز، انتشارات قشقايی، چاپ اول.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Beach, C. M., Boadway, R. W., & McInnis, M. (2005). Higher education in Canada. John Deutsch Institute for the Study of Economic Policy.
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.