شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین

پکن (بیجینگ)

پکن[1] پایتخت جمهوری خلق چین است و نام اختصاری آن«جینگ» می­باشد. این شهر در انتهای شمالی جلگه­ی «خوا­بی[2]»(شمال چین)واقع شده است. اسامی تاریخی این شهر عبارتنداز:«جی»، «جونگ­دو»، «دا­دو»، «پکن» و «بیجینگ». شهر پکن در سال1928میلادی عنوان اداری خود را یافت و در حال حاضر دارای 16 ناحیه و 2 شهرستان است. مساحت آن 16هزار و800 کیلومتر مربع است. تا پایان سال2002، جمعیت ثبت شده­ی این شهر به11میلیون و 363 هزار نفر بود. شهر پکن مرکز سیاسی، اقتصادی، علمی، آموزشی و ترانزیت ترافیکی و هم­چین شهر گردشگر پذیر معروف جهان است. آثار دیدنی و تاریخی آن عبارتند از: دیوار بزرگ چین، کاخ ممنوعه، پارک مقدس«تیان­تَن»، آرامگاه«شی سَن­لینگ»، پارک«بِی­هه»،کوه«شیان­شَن»، میدان«تیان اَن مِن»، پارک جهانی، پارک اقلیت­ها و غیره.

شانگهای

نام اختصاری شانگهای[3]«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی چین و نقطه­ی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسله­ی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی به­نام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شده­ی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید. شانگهای بزرگترین شهر چین و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر هم­چنین دارای عناوین بزرگترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی چین است.

تیَن جین

نام اختصاری شهر تیَن جین[4]، «جین» است و در شمال شرق جلگه­ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«های­خِه» با دریاست. تیان جین در سال 1928عنوان اداری­«شهر تیَن­جین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. «تیَن جین» بزرگترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریائی فراوان و دارای زیربنا­های صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریائی شمال چین نیز هست. آثار دیدنی و تاریخی«تیَن­جین» عبارتند از: پارک«یوان­نینگ»، کاخ«تیَن­خو»، قلعه­ی آتشبار«دا گو­کو» و ناحیه_­ی گردشگری«پن شن».

چونگ چینگ

نام اختصاری شهر چونگ­چینگ[5]«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه­ی بالای رود«یانگ­تسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ­چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگ­تسه»، کوه«پی­پا» و کوه«جی­یون»را شامل می­شود.

جدول شماره 1- نام استان­ها و مراکز استانی

اسامی، نام اختصاری و مرکز  بیست و سه استان چین
نام مرکز	نام اختصاری	نام استان
شی­جیا جوانگ	جی	خِه بِی
تای­یوان	جین	شان­سی
شِن­یانگ	لیائو	لیائو­نینگ
جی­لین	جی	جی­لین
هاربین	خی	خِی لونگ­جیانگ
نانجینگ	سو	جیانگ­سو
خانگ­جو	جئه	جِئه جیانگ
خِه­فِی	وان	اَن خویی
فوجو	مین	فو­جیان
نانچانگ	گان	جیانگ­سی
جی­نان	لو	شان­دونگ
جِنگ­جو	یو	خِه نَن
وو­هان	آ	خوبِی
چانگ­شائو	شیانگ	خونَن
گوانگ­جو	یویه	گوانگ­دونگ
خَی­کو	چیونگ	خَی­نان
چِنگ­دو	شو	سی­چوان
گوی­یانگ	چیان	گویجو
کونمینگ	دین	یون­نَن
شیان	شی­آن	شیان­سی
لنجو	لونگ­یا­گان	گان­سو
شی­نینگ	جینگ	چینگ­خَی
تایپه	تای	تایوان

　

جدول شماره 2- نام پنج منطقه­ی خودمختای چین

نام، نام اختصاری و مرکز پنج منطقه­ی خودمختار چین
نام مرکز	اسم اختصاری	نام منطقه
خوخِه­خَت	نی­مِنگ­گو	منطقه­ی خودمختار مغولستان داخلی
لهاسا	ذانگ	منطقه­ی خودمختار تبت
نان­نینگ	گوی	منطقه­ی خودمختار قوم«جوانگ» گوانگ­شی
اینچوان	نینگ	منطقه­ی خودمختار قوم«هوی» نینگ­شیا
اورومچی	جیانگ	منطقه­ی خودمختار اویغور سین­ کیانگ

　

جدول شماه 3- مشخصات مناطق ویژه­ی اداری چین

نام دو منطقه­ی ویژه­ی اداری چین
نام منطقه	مشخصات کلی
هنگ­کنگ	هنگ­کنگ، در اول ژوئیه­ی سال1997میلادی از حاکمیت انگلیس به چین بازگشت. این منطقه در جنوب چین قرار دارد و جزایر«هنگ­کنگ»، «جیو لونگ»، «شین­جیه» جزایر اطراف«شین جیه»را شامل می­شود. مساحت هنگ­کنگ1098.51کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت هنگ­کنگ به 6 میلیون و815 هزار و800 نفر رسید که جمعیت ثابت آن 6 میلیون و 625 هزار و 300 نفر و جمعیت سیار آن 190 هزار و 500 نفر بوده است.
ماکائو	ماکائو، در بیستم دسامبر سال1999 از حاکمیت پرتغال به چین بازگشت. ماکائو در جنوب چین قرار دارد. مساحت آن 258 هزار کیلومتر مربع است و تا پایان سال 2002 جمعیت آن بالغ بر 442 هزار نفر بود.

---

[1] - Beijing.

[2] - Hua Bei.

[3] - Shanghai.

[4] - Tian Jin.

[5] - Chongqing