شبکه های ماهواره ای در چین
کانالهای ماهوارهای
در اوايل دههی1990، كانالهاي ماهوارهاي تلويزيون براي پخش بين المللي وارد عرصهی رسانهای شدند. در سال 1992، شبکهی چهار سيسيتيوي، به عنوان نخستین كانال تلويزيوني بين المللي چين به زبان چيني و براي چينيهاي سراسر دنيا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکهی سيسيتيوي بين المللی، به زبان انگليسي بيست و چهار ساعته فعال شد. در حالحاضر، کانالهای عربي، روسي، فرانسوی، و پرتغالي این شبکه نیز به پخش برنامه میپردازند. در حال حاضر، کانال بين الملل سيسيتيوي، 98 درصد كرهی زمين را پوشش ميدهد و در خارج از چين45 ميليون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان اين كانالها هم از تنها چینیهای مقیم خارج تغيير يافته است. اگر چه بینندگان چيني مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعهی آمريكا، اروپا و كشورهاي همسايه قرار گرفته است. سكوي تلويزيوني ديوار بزرگ[1] كه در سال 2004 تأسيس شده است از نمونه تلاشهاي متمركز و هماهنگ چين براي گسترش و تعميق نفوذ رسانههاي چيني در بازار رسانهاي جهان است. اين سكو تا كنون خدمات ماهوارهاي را مستقيما به منازل آمريكا، اروپا، كانادا، آسيا، آفريقا، و آمريكاي لاتين وصل كرده است. www.eai.nus.edu.sg)) در مجموع هم اینک 37شبکهی ماهوارهای از پکن و سایر استانهای چین به زبان ماندارین و 8شبکهی ماهوارهای به غیر زبان ماندارین، مانند کرهای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3شبکهی ماهوارهای انیمیشن و کارتونی و 11شبکهی ماهوارهای پولی از چین برنامه پخش میکنند.
[1] -The Great Wall TV Platform.