جیائوزه، غذای سنتی چینی

« جیائو­زِه » غذای سنتی چینی

«جیائو­زی» نوعی عذای سنتی چینی است و بخشی از فرهنگ غذایی این کشور به شمار می­رود. خوردن« جیائو­زِه » توسط تمام اعضای یک خانواده نشانگر کامل بودن یک خانواده و پذیرائی با آن از میهمان نشانه­ی احترام و خون­گرمی است. « جیائو­زِه » عذائی است که با نوعی خمیر خیس شده از گندم و اضافه کردن سبزیجات یا گوشت به آن(این بخش به زبان چینی«شیان» است که همان معنای مایه­ی پیراشکی به زبان فارسی را دارد) و جوشاندن آن درست می­شود. در گذشته، «جیائوزی» غذای مخصوص اعیاد مختلف به ویژه ایام عید بهاره بود و در هر خانواده درست می­شد. چینی­ها«جیائوزی» را با تشریفات کامل، از جمله آماده کردن«شیان»، درست می­کنند که این جزو آداب و رسوم این ملت به شمار می­رود.

در اکثر مناطق چین، « جیائو­زِه » را به شکل هلالی درست می­کنند. در برخی از مناطق آن را به شکل پول درست می­کنند که نشانگر آمدن طلا و نقره به خانه است. در روستاهای چین، مردم معمولا« جیائو­زِه » را به شکل خوشه­ی گندم درست می­کنند که نشانگر محصولات فراوان کشاورزی در سال آینده است.

خوردن« جیائو­زِه » نیز رسم خاصی دارد. کاسه­ی اول باید به اجداد و کاسه­ی دوم باید به شیاطین مردمی، از جمله شیطان آشپزخانه تقدیم شود. هم­چنین، کهنسالان در این خصوص شعری می­خوانند که مضمون آن چنین است: «جیائو زی» انتهائی نازک دارد و پس از ریختن به دیگ هزاران عدد می­شود. با قاشق طلائی و کاسه­ی نقره­ای آن را به آسمان تقدیم می­کنیم تا شیطان­ها خوشحال شوند و امینت ما در طول سال تضمین گردد. بعد نوبت به اعضای خانواده می­رسد. چینی­ها« جیائو­زِه » را به عدد زوج می­خورند و هرگز به تعداد فرد نمی­خورند. بعد از خوردن« جیائو­زِه » باید کاسه­ها، دیگ و حتی بشقاب­ها را روی میز گذاشت و این اشیاء نیز باید زوج باشند. این نشانگر به دست آوردن«غلات بیش از میزان نیاز» است.

امروزه، به جز نشانه و آداب و رسوم فرهنگی« جیائو­زِه »، بسیاری از تشریفات درست کردن آن تغییر کرده است. و شهرنشینان به ندرت در خانه­ی خود« جیائو­زِه » درست می­کنند. مردم روز عید آماده­ی آن را از فروشگاه­ها می­خرند و یا در رستوران­ها می­خورند. در روستاها نیز این تشریفات دیگر کاهش یافته است.