سینمای اتیوپی

صنعت سینما و فیلم سازی

تاریخچه هنر هفتم در کشور اتیوپی به دوره حاکمیت

نظامیان به رهبری منگستو هایله ماریام باز می گردد و از سال 1975 به بعد به تدریج صنعت سینما در این کشور شکل گرفت. تنها سابقه ای که از سینما در دوره قبل از حکومت هایله ماریام در این کشور وجود دارد فیلم مستندی است که در دهه 1960 توسط فیلم سازی اتیوپیایی در مورد فقر و گرسنگی مردم این کشور تهیه شد و علیرغم کیفیت هنری پایین آن، به دلیل ترسیم صحنه های تکان دهنده ای از زندگی پر محنت و رنج مردم اتیوپی با استقبال شبکه های تلویزیونی غربی مواجه شد و بسیاری از کانال های

تلویزیونی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی آن را پخش کردند.

پس از استقرار نظامیان بر اتیوپی در سال 1974، هایله ماریام سانسور شدیدی را بر صنعت در حال رشد سینما حاکم ساخت و تلاش زیادی انجام داد تا آن را در خدمت اهداف کمونیستی خود و تبلیغ حاکمیت خویش قرار دهد. با وجود محدودیت های دوره 15 ساله رژیم هایله ماریام، سینمای اتیوپی به تدریج به پیشرفت های قابل توجهی نائل آمد و کارگردانان بزرگی همچون هایله گریما 304 فیلم های ارزشمندی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ اتیوپی تولید کردند که سبب شهرت سینمای اتیوپی در سطح قاره آفریقا شد. پس از

Haile Gerimaa 304

240

سرنگونی هایله ماریام و به وجود آمدن آزادی نسبی در کشور فیلم های مستند و سینمایی متعددی در دهه های 1990 و 2000 میلادی در این کشور تولید شدند و چند سینمای بزرگ مطابق با استانداردهای بین المللی نیز در آدیس آبابا و دیگر شهرهای بزرگ اتیوپی احداث گردیدند.

علیرغم پیشرفت های صورت گرفته در هنر سینما و اعطای برخی جوایز جشنواره های فیلم آفریقایی و بین المللی به فیلم های ساخته شده توسط فیلم سازان اتیوپیایی ، صنعت سینما در این کشور همچون دیگر کشورهای آفریقایی از نظر فناوری و تکنولوژی روز در سطح پایینی قرار دارد که بخش عمده این امر به عدم حمایت دولت از صنعت سینما و فقدان سرمایه گذاری بخش خصوصی باز می گردد.. از سوی دیگر انبوه فیلم های آمریکایی، هندی، اروپایی و نیجریه ای که از سینماهای کشور نمایش داده می شوند رقیب جدی اندک فیلم سازان اتیوپی به شمار می روند که می بایست با بودجه ای بسیار اندک به رقابت با این فیلم ها بپردازند. علاوه بر آن هنوز مؤسسات و انستیتوهایی که به صورت علمی هنر سینما و فیلم سازی را به علاقمندان آموزش دهند در این کشور وجود ندارد و معدود کارگردانان اتیوپیایی نیز عمدتا در کشورهای اروپایی تحصیل و اطلاعات خود را در دانشگاه های این کشورها به دست آورده اند. با این همه طی چند سال گذشته حرکت نوینی در صنعت سینمای اتیوپی آغاز شده و دولت نیز با در نظر گرفتن بودجه ای محدود، معدود فیلم سازان کشور را به خلق آثاری حماسی به ویژه در ارتباط با تاریخ و تمدن عظیم اتیوپی فراخوانده است. (www.filmbirth.com/History of cinema in Ethiopia)

241