مراسم خواستگاری و ازدواج در سنگال
در سنگال مانند کشورهای ديگر برای هر ازدواج آداب و رسومی وجود دارد. در این کشور طايفه ها ، قبایل و گروه های مختلفی وجود دارند که هر کدام به نوع خود آداب متفاوتی دارند. در سنگال ازدواج یک امر خانوادگی است. دوست پسر می تواند درخواست ازدواج کند ، اما بدون رضایت خانواده، این درخواست به نوعی لغو می شود. دوست پسر باید با فرستادن پدر یا عموی خود از طریق خانواده دختر عبور کند .به طور کلی ، این مردان خانواده از هر دو طرف (پدر، دایی ...) هستند که پس از انجام "پرس و جو" از خانواده ها در مورد شهرت، مذهب و همچنین آنها تصمیم نهایی را می گیرند. همچنین مشکل کاست – طبقه بندی اجتماعی - (Castes) در سنگال مطرح است ، یک سنت ملی واقعی که در نسل های گذشته تا کنون در حال اجرا است. سنگال چندین گروه قومی را گرد هم آورده و هر یک از اقوام آن آداب و رسوم خاص خود را دارد. بیشتر افراد ازدواج مذهبی می کنند ، یعنی در مسجد یا کلیسا ، سپس ازدواج مدنی در تالار شهر انجام می شود. اما ازدواج های قومی نیز وجود دارد، آنهایی که به قومیت مربوط می شوند. در واقع ، سنگال پر از گروه های قومی است، برخی از آنها مدتهاست در منطقه ایجاد شده اند ، برخی دیگر بعداً به دنبال جنگ، فتوحات، خشکسالی و غیره آمده اند. حدود 22 گروه قومی در سنگال شناسایی شده، وجود دارد لازم به ذکر است که در درون هر گروه قومی، اغلب زیر گروه هایی وجود دارند که به زبان هایی صحبت می کنند که گاهی اوقات با سایر زیر گروه های همان گروه قومی بسیار متفاوت است. عملاً، در هر مدل ازدواج در سنگال ، کولا یا جهیزیه وجود دارد. مهریه مبلغی است از پول یا دارایی که باید به زن داده شود. جهیزیه در تمام ازدواج های سنگال قانونی است، دادن مبلغ زیادی به همسر آینده خود کمی اجباری شده و جامعه اطمینان حاصل می کند که این کار در مقابل نماینده عروس انجام می شود. این نوعی شناخت و همچنین روشی است که به همسر آینده اش اجازه می دهد تا لباس مناسب زن خود را برای عروسی آماده کند. مهره کولا میوه تلخی است که از درخت کولا می آید، اما دارای اهمیت نمادین بسیار قوی است: این نشانه اتحاد ، جمع شدن ، بخشش است. این میوه معمولاً بعد از ازدواج توزیع می شود.
ازدواج مسلمانان در مسجد است که کمترین زمان را می برد. عروسی در مسجد با حضور عروس و داماد و همچنین سرپرستان آنها (پدر، عمو یا برادر) برگزار می شود. حضور دختر جوان در مسجد اجباری نیست. (Le Mariage Au Sénégal: Une Union Multiple, 2020 :1-3)
ازدواج در طایفه پولار ابتدا از زمزمه کردن درگوش ها شروع می شود، سپس خانوادۀ داماد مبلغی را توسط یک نماینده به خانۀ عروس برده و از آن تقاضای ازدواج می کنند. پس از موافقت خانوادۀ عروس آنها شرایط ازدواج را بيان می کنند یعنی مهریه چه مقدار باشد در صورت توافق، فردای آن روز نامزدی آنها اعلام می شود. قبل از مراسم ازدواج، تعدادی از خواهرها و دختر عموها، دخترخاله ها و دخنرعموهای داماد، مبلغی را به نزد والدین عروس برده تا آنها تدارکات عروسی را مهيا سازند. در این مراسم دوستان و اقوام نيز شرکت دارند. مبلغی هم به مادر عروس هدیه داده می شود. در برابر مادر عروس به دختر و پسرها و عموها و خواهرهای داماد بعد از ازدواج هدیه می دهد (کادو می دهد). در طی مراسمی به نام کومال « به معنی پيوند دادن» خانواده ها ازدواج را تأئيد و رسمی می نمايند.
روز عروسی بعد از نمازعصراست، امام دو شاهد از طرفین را احضار می کند، نمايندگان داماد مهریه، "کولا"[1](cola) ، قیمت یک گاو، مبالغی که برای پدر و مادر عروس در نظر گرفته شده و مبلغی برای امام و مسجد را می آورند. نماينده ای از طرف خانوادۀ عروس آمده و از نمایندۀ داماد می خواهد که با دختر بر طبق قانون اسلامی رفتارکرده و به او احترام بگذارند .
نماینده ی داماد قسم می خورد. سپس امام (یا مأمور ثبت ازدواج) از عروس می خواهد که مهریه را طلب نماید (می گویند مهريه، مبلغی است که تنها اشک های پدر و مادر عروس را به خاطر رفتن دخترشان پاک می کند)، بالاخره وقتی مهریه پرداخت شد، ازدواج رسمی می شود. "کورتانگو" (Cortango) مراسمی است که در طی آن عروس خانۀ پدر را برای رفتن به خانۀ شوهر ترک می کند.
قبل از مراسم ابتدا عروس را به حمام می برند سپس موهای او را بافته و لباسی به نام" بوبو" (Boubou) به او می پوشانند. پس از آن دوستان و خواهران و اقوام داماد به دنبال عروس می روند. همراه عروس خانمی از طرف فامیل عروس همراه او می رود که او احساس تنهايي نکند. سپس عمۀ عروس، عروس را نزد مادر شوهر می برد و خانوادۀ داماد مبلغی نمادین به او می دهند. بعد از آن عروس وارد شده و روی پاهای مادر شوهر دراز می کشد، مادر شوهر خودش روی حصيری که روی آن پوشيده شده از برنج و غله است دراز کشيده و این علامت باروری است.
سپس عروس همراه اقوام خود به منزل زناشويی خود می رود و هفت روز پس از عروسی از اتاق خود خارج نمی شود. در طول اين مدّت خاله های و عمه ها به دیدن او آمده و او را برای زندگی آينده راهنمایی می کنند. (Les rites et coutumes Sénégalais, 2009 : 4)
در طايفه ای از آنان به نام مانژاک (Manjak) در قدیم از کودکی دختران را برای پسران انتخاب می کردند. ديگر اينکه هنگام خواستگاری از یک دختر، خانوادۀ داماد بايد اطمینان حاصل می کرده که فامیل دختر حتی اجداد او گناه هايی مثل قتل، جادوگری و غیره انجام نداده باشد و اگر انجام داده اند بايد آن گناه را با قربانی کردن بز وغیره خریده و پاک کرده باشند (Les rites et coutumes Sénégalais, 2009 : 5)
معمولأ مراسم ازدواج به سبک مسیحی در کلیسا و یا درمحل تولد و سکونت عروس اجرا می شود. ازدواج همه روزه مگر روزهای مقدس یکشنبه و جمعه، می تواند صورت بگيرد. زن با مرد مطلقه نمی تواند در کلیسا ازدواج کند مگر با موافقت کشيش. در بعضی موارد زن و مرد قبل از ازدواج در کلیسا باید مراحل زير را در چهار جلسه طی نمايند :
1 ـ ملاقات با یک زوج (زن و مرد) که از لحاظ معنوی آنها را راهنمايی کنند، 2 ـ جلسه ای با دیگر افراد متأهل، 3 ـ دومین ملاقات با يک زوج، 4 ـ مبادله نظر با کشيش.
قبل از مراسم یا بعد از مراسم مبلغی توسط داماد در پاکت گذاشته و به کشيش داده می شود . هزينه دکوراسيون کلیسا و گل آرایی آنرا خانوادۀ عروس به عهده می گيرند. اعلان ازدواج امر بسيار مهمی تلقی شده و به پايداری اوّلین ازدواج زوج کمک می کند، زیرا در مسيحيت ازدواج واحد است و اجازۀ طلاق را نمی دهد. پس از مراحل طی شده کشيش جمله ی «این برای همۀ خوبی ها و همۀ بدی ها تا اينکه مرگ ما را از هم جدا کند» را خوانده و طرفين به دست هم حلقه می زنند.
5% جمعیت سنگال جولا (Diola) و اغلب مسیحی هستند. ازدواج آنها از کودکی توسط والدین آنها تعیین می شود و درهمان کودکی خانواده ی پسر، مرغی به نشأنه اتحاد و پیوند به خانه ی دختر می برد. پس از آنکه آنها بزرگ شدند مراسم ازدواج اجرا می شود.
با وجود اینکه اغلب جوانان امروزی به اسلام روی آورده و يا مسیحی شده اند، پدران و مادران سنتی میل به اجرای این مراسم دارند. تحولات آدابی متأثر از مدرنیسم و جهانی سازی باعث شده است که دختران امروزی قبل از ازدواج مادر شوند. مهاجرت به شهر های بزرگ نیز این رسوم را تغییر داده است. ولی امروز در این طایفه تا زمانیکه این مراسم اجرا نشود، دختر و پسر متأهل به حساب نمی آیند. معمولأ مراسم عروسی هفت روز است و فردای عروسی گاوی را قربانی می کنند که عروس و داماد نباید گوشت آن را بخورند. (Les rites et coutumes Sénégalais, 2009 :1)
در ازدواج طایفه سِرِر (Sérère) قبل از ازدواج مرحله ای به نام مرحلۀ مذاکره وجود دارد که طرفین با هم به گفتگو می نشینند و در همان ابتدا مقداری پول پرداخت می شود. مقدار مهریه را دختر با مادرش تعیین می کنند. (مهریه صرف خرید جهیزیه می شود). سپس کولا (Cola) خریده شده و در تمام فامیل پخش می شود. قبل ازازدواج معمولاً دامادها برای مادر زن کار می کردند تا به او نشان دهند که لیاقت و کارایی یک مرد را برای ادارۀ زندگی دارند. در مرحله ی بعدی روزی برای ازدواج تعیین می شود. معمولأ دو روز را انتخاب می کنند دوشنبه و جمعه طی مراسمی دختر را به خانه شوهر می آورند. از صبح تمام روستا دورهم جمع شده و تدارکات و مراسم عروسی را مهیا می سازند. درشب عروس را به حمام می برند و او را می آرایند عروس همراه خواهرش وارد منزلش می شود و روی یک حصیر می نشیند و دراین مدت توسط خاله هایش و ما درش به او توصیه های لازم می شود که وارد خانواده ای جدید شده و باید قوانین منزل پدری خود را کنار گذاشته و قوانین خانۀ شوهرش را اجرا کند. مراسم با ساز وآواز و پایکوبی ادامه می یابد. در اغلب مراسم ارزن، عسل و لوبیا وجود دارد که همه ی آنها نشانۀ باروری برای عروس است. هنگام ورود عروس به منزلش، پائین در منزل روی زمین جلوی پای او خطی می کشند و در آن آب می ریزند به این معنی که چشم های بد دور شوند. صلیبی روی زمین می کشند بدین معنی که دختر باید قوانین جدید خانۀ شوهر را بیاموزد.(Les rites et coutumes Sénégalais, 2009 :12)
معمولأ غذای ایده آل برای عروسی در تمام تیره ها موسوم به "جیبوجن" (Tieboudiène) است که مخلوطی از برنج وماهی وانواع گیاهان است و نوشیدنی ایده آل شربت "زنجبیل" است. در پایتخت سنگال (داکار) در اثر تحولات مدرنیسم و جهانی سازی سن متوسط ازدواج زنان ازنسل قديم که5/16 سال بوده در نسل جدید به 24 سال رسيده است. (Antoine, Dial, 2003 : 7) این موضوع نشان می دهد سن ازدواج مخصوصا در شهرها بالا رفته است. نويسندگان زيادی علت اصلی بالا رفتن سن ازدواج را تحصیلات زنان می دانند. (Kaufmann et al… , 1989 : 10-15)
نیز نگاه کنید به
پاورقی
[1] - کولا : (Cola)، میوه ای تلخ است که از محلی به نام کولاتیه (Kolatier) می آید. میوه ای نمادین است : علامت پیوند و نزدیکی و بخشش است. در موقعیت های مهم این میوه وجود دارد. کولا هنگام آشتی کردن دو شخصی که با هم قهر بودند استفاده می شود، این میوه نشانه ی آشتی کردن است.