نمادهای ملی آرژانتین
پرچم، نشان و سرود ملّی آرژانتین:
پرچم ملّی آرژانتین توسّط «مانوئل بلگرانو» یکی از رهبران ملّی بنیان‌گذار کشور و فرماندهی اوّلین ارتش آزادی‌بخش قبل از تشکیل آرژانتین، طرّاحی و در 27 فوریه‌ی سال 1812 در شهر رزاریو آرژانتین رونمایی شده است. در آن زمان بیشترین هدف وی، جمع کردن ارتش استانهای متّحد رودخانهی لاپلاتا تحت لوای یک پرچم متّحد بود. این پرچم از سه بخش افقی برابر تشکیل شده است که دو بخش افقی اوّل و آخر به رنگ آبی آسمانی و در وسط رنگ سفید قرار دارد. در بخش مرکزی پرچم و در میانهی بخش سفید، خورشیدی با 32 اشعهی موجدار و مستقیم طلایی به نمایش درآمده است. سلسته که به تیم ملّی آرژانتین نیز گفته می‌شود، به معنی آبی آسمانی است که بخش اعظم پرچم آرژانتین را به خود اختصاص داده است.
عکس 5 ـ 4 پرچم آرژانتین
اوّلین باری که این پرچم به نمایش گذاشته شد، در ماه آگوست همان سال و بر فراز کلیسای سننیکلاس بود. در سال 1813 به صورت سرّی اجازهی استفاده از آن داده شد ولی همچنان از بیم واکنش اسپانیا از اعلام استفاده از سمبلهای استقلالطلبانه، این موضوع علنی نگردید. بعد از صدور بیانیهی استقلال در 9 جولای 1816، این پرچم توسّط کنگره در 20 جولای به عنوان سمبل رسمی و پرچم ملّی مورد تصویب قرار گرفت. البتّه خورشید مرکز پرچم توسّط کنگره در سال 1818 به آن اضافه شد. در سال 1838، با تصویب کنگره، روز 20 ژوئن که سالروز فوت مانوئل بلگرانو نیز می‌باشد (20 ژوئن1820)، به عنوان روز پرچم تعیین و تعطیل ملّی اعلام شد. دو نظریهی متفاوت در مورد ترکیب رنگ و معنی پرچم آرژانتین وجود دارد:
بر اساس نظریهی اوّل، آبی نشان‌دهنده‌ی رودخانه لاپلاتا (رودخانه نقرهای) است که وسیعترین رودخانهی جهان و سمبل آرژانتین است و سفید نشان‌دهنده‌ی فلز نقره است.
نظریهی دیگر معتقد است که رنگ آبی آسمانی و سفید پرچم آرژانتین، متأثّر از سلسلهی بوربون اسپانیا و استعمارگر این کشور برای مدّت 300 سال است. استعمار اسپانیا از سال 1516 تا زمان کسب استقلال در سال1816 این کشور را در کنترل خود داشت و بالأخره نظريهی سومی وجود دارد مبنی بر این‌که آسمان در روزهاي زيادي آبي با تودههاي افقي ابرهاي سفيد است كه رنگ پرچم از اين آسمان گرفته شده است.
ـ سرود ملّی:
شعر سرود ملّی آرژانتین توسّط Planes و ویسنته لوپز سروده شده است و موسیقی آن توسّط Blas Parera ساخته شده است. این آهنگ به عنوان سرود ملّی از تاریخ 11 مه 1813 (سه سال قبل از اعلام رسمی استقلال از اسپانیا) به تصویب رسید.
در نسخهی کامل این سرود تصریح شده که دیدگاه سیاسی به تصویر کشیده شده در آن نه تنها مربوط به آرژانتین بلکه برای کلّ آمریکای لاتین است. به دلیل این‌که این شعر در زمان استعمار اسپانیا و با هدف رهایی از این استعمار سروده شده بود، کاملاً استقلالطلبانه، ضدّاستعماری و ضدّاسپانیایی بود. قریب 50 سال پس از استعمار اسپانیا و استقلال کامل کشور، در سال 1860 سرود ملّی دچار تغییر شد. موسیقی آن توسّط خوان پابلو اسنائولا[10] به صورتی کاملاً هماهنگ، مدرن و غنیتر از موسیقی اصلی درآمد.
علی‌رغم پایان دورهی استعمار، همچنان در سراسر قرن نوزدهم، شعر سرود ملّی به صورت کامل در شکل اوّلیه خوانده میشد. علی‌رغم این‌که استعمار اسپانیا کاملاً فراموش شده بود و بسیاری از مهاجران اسپانیایی نیز در کشور ساکن بودند، خواندن این سرود، همواره احساسات خشن ضدّاسپانیایی را منتقل میکرد. بنابراین در 30 مارس 1900 با فرمان رئیس‌جمهور روخا این سرود تغییر کرد.
اجرای سرود در تمام رویدادهای رسمی، الزامی است و کسانی که در مراسم حضور دارند، میبایست به احترام سرود ملّی ایستاده و سرود را زمزمه کنند. ایستگاههای رادیویی به طور داوطلبانه این سرود را در نیمهشب هر شب پخش میکنند، در حالی که کانالهای تلویزیون این کار را قبل از بسته شدن پخش روزانهی خود انجام می‌دهند. در تعطیلات ملّی نواختن سرود ملّی در نیمهشب و هنگام ظهر اجباری است. ترجمهی نسخهی فعلی سرود ملّی آرژانتین به شکل زیر است:
«شهید! بشنو فریاد مقدّس را:
«آزادی، آزادی، آزادی!»
بشنو سر و صدای زنجیرهای شکسته را،
ببینید بر تخت برابری شاهانه را
استانهای متّحدهی جنوب
و آزادگان جهان پاسخ دادند:
سلام بر ملّت بزرگ آرژانتین
و آزادگان جهان پاسخ دادند:
سلام بر ملّت بزرگ آرژانتین
و آزادگان جهان پاسخ دادند:
سلام بر ملّت بزرگ آرژانتین
(گروه کر):
پادشاهی ما جاودان باد.
که توانستیم به دست بیاوریم.
که توانستیم به دست بیاوریم.
در حالی که تاجی از شکوه بر سر داریم
و یا قسم میخوریم باشکوه بمیریم. (3 بار)