نقاشی زير شيشه
نقاشي زير شيشه يك حرفه هنري خاص مردم سنگال است و به ولوف، سوور (Suwer) و يا نقاشي فيكس ناميده مي‌شود. فن آن از دوران باستان در غرب شناخته شده است. در قرون وسطي از آن در شمايل عيسي مصلوب و صندوقچة متبركات استفاده مي‌كردند. در دوران رنسانس اين هنر خاص عالمان بود، در شهر ونيز و مورانو نقاشي زير شيشه در اروپا در قرن هجدهم تبديل به يك هنر مردمي شد. در حدود سال 1890 اين هنر با عبور از ايتاليا و خاورميانه (تركيه) وارد مغرب شد، سپس در قرن بيستم از آنجا از طريق تجار عرب، مارابوت ها و متفكران مسلمان سنگالي در سنگال رواج پيدا كرد.
در سنگال نقاشی های زیر شیشه معرف حماسه‌هاي اسلام و صحنه‌هاي جنگ، حاميان پيغمبر و انسان هاي قديمي است. موضوعات آن امروزه بسيار متنوع شده است و شامل صحنه‌هايي از زندگي روزمره خانواده‌ها، چهره‌هاي زنان و مردان، موضوعات مذهبی مانند زندگی بنیانگذار موریدیسم شیخ احمدو بامبا(Cheikh Amadou Bamba) ، داستان های مصور" تَن تَن"(Tintin) که الهامات آن به اخبار روز و درخواست جهانگردان بستگی دارد و غيره است. در این نوع نقاشی یک تکه شیشه ی فرم داده شده بیشتر به شکل دایره را انتخاب کرده و سپس طرح نقاشی را از پشت به صورت وارونه پشت شیشه کشیده و سپس نقاشی را با کمک گواش کامل می کنند.
از جمله هنرمندان معروف در اين رشته موسي ساخو (Moussa Sakho) سيرين انداي(Serigne Ndiaye)، فالودولي (Fallou Dolly) گورا ام نگ (Gora Mbengue) و عليون فال(Alioune Fall) و غيره هستند. (Baj strobel, 1984: 107)