جشن ها و فستیوال های چينی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۸ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « = جشن­ها و فستیوال­هاي چيني = صفحات تاریخی وکهن هرقوم وملت باسابقه ومتمدن، علاوه بر ارزش تاریخی­، جلوه­های نمادینی از باورها، آرزوها، افسانه­ها وبن مایه­های هویت فرهنگی آن جامعه است که ازطریق برگزاری جشن­های آیینی و برپایی مراسم­های دینی،...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

جشن­ها و فستیوال­هاي چيني

صفحات تاریخی وکهن هرقوم وملت باسابقه ومتمدن، علاوه بر ارزش تاریخی­، جلوه­های نمادینی از باورها، آرزوها، افسانه­ها وبن مایه­های هویت فرهنگی آن جامعه است که ازطریق برگزاری جشن­های آیینی و برپایی مراسم­های دینی، فرهنگی وهنری، این میراث گران­بها را ازنسلی به نسل دیگر منتقل وبدین طریق بقا واستمرار هویت فرهنگی-تاریخی آن قوم وملت نهادینه می­شود.

در این میان، جشن وآداب ورسوم آغاز سال نو به دلیل فراگیری وهمراه بودن با خوشحالی وشادی مردم وپشت سرگذاشتن خوبی­ها و بدی­ها، کامیابی­ها و ناکامی­های سال پیش و داشتن امید به آغاز سال نو وصفحه­ی جدیدی از زندگی وتلاش وکوشش فردی وجمعی، به ویژه برای دهقانان وکشاورزان که درانتظار بارش خوب باران، شکوفایی درختان، به دست آمدن محصولات خوب وسرسبزشدن دشت­ها همراه است، یکی از شایع ترین آیین­های جهانی است که فرهنگ وتمدن کمتر قوم وملتی را می­توان یافت که از آن بی بهره باشد.

اقوام آریایی، ایرانیان­­، هندیان و چینیان ازروزگاران باستان وحتی ملت­های کهن وباسابقه­ی اروپایی وآفریقایی، براساس تلقی دینی وتاریخی وفرهنگی که دارند، آغاز سال جدید را درقالب مراسم وجشن­های سال نوپاس می­دارند. عید نوروز در فرهنگ ایرانی، عید کریسمس درجهان مسیحیت وعید بهاره درجهان فرهنگ چینی نمونه­های بارزی از این آیین­ها هستند که امروزه هم به­صورت گسترده وهمه جانبه درسراسر جهان بر پا داشته می­شود و از این طریق روح وروان انسان­های خسته شده از بی روحی وکم عاطفگی عصرماشین تازه گشته ونیازهای درونی و عاطفی آنان را برآورده می­سازد.( سابقی، 1385) دراینجا به پاره­ای از آداب ورسوم وسنت­های آیینی مردم سرزمین کهن چین در جشن­ها و فستیوال­های مختلف می­پردازیم.

آیین­های سنتی اعیاد چینی

کشورچین ازجمله کشورهایی است که ازسابقه وتمدن دیرینه­ای برخوردار است. امروزه ازاین تمدن ومدنیت کهن، باورها ونشانه­هایی باقی است که قسمتی از آن­ها درجشن­ها وآداب ورسوم اعیاد چینی مشاهده می­شود. هرچند به مرور زمان برخی از آداب ورسوم این جشن­های کهن ازبین رفته ویا متحول شده اند، ولی ماهیت اصلی آن­ها که تأکیدی بر گرد هم آمدن اعضای خانواده واتحاد، یگانگی وتقویت حس هم­کاری وهم­بستگی بین خانواده است، هم­چنان باقی مانده است. این حس گاهی به­صورت گردهم آیی وصرف یک نوع غذای خاص متجلی می­شود وگاه به­صورت حرکاتی هماهنگ در ساخت، تزیین وپارو زدن دسته جمعی یک قایق ظهورمی یابد. تعداد و تنوع جشن­ها و فستیوال­های چینی به دلیل حضور اقلیت­های قومی زیاد در این کشور به حدی است که می توان این سرزمین را کشور جشنواره­ها و فستیوال­ها نامید. ولی اعیاد اصلی چینی که تقریبا به­صورت عمومی درسراسر چین مورد توجه همه است عبارتند از:

1.    جشن عید بهاره ( آغازسال نو)

2.    جشن فانوس­ها(پایان تعطیلات سال نو)

3.    جشن پنجمین روز از ماه پنجم( جشن قایقرانی اژدها)

4.    جشن نیمه­ی ماه(جشن پاییزی)

5.    جشن چینگ مینگ(جشن زیارت قبور نیاکان)

6.    جشن هفتمین شب از ماه هفتم(جشن عشق و محبت)

7.    جشن هشتمین روز از ماه دوازدهم( جشن لابا)

8.    جشن نهمین روز از ماه نهم(جشن سلامتی)

9.    جشن تحول زمستانی(پیشواز عید بهاره)

10.جشن اقلیت­های قومی چین.