جریان ها و روابط اجتماعی سنگال
سنگال را معمولاً "سرزمین ترانگا"(Tranga) می نامند. اصطلاح "ترانگا" بیانگر روابط اجتماعی مبتنی برمهمان نوازی، همبستگی و اشتراک است. می توان گفت که مردم سنگال به ندرت در جامعه کلان خود به طور یکنواخت ترکیب می شوند، گر چه آنها بسیار جمع گرا هستند. در این جامعه گروه های قومی بسیاری مانند سونینکه Soninké))، ماندینگ (Mandings)، لبوس Lebous))، پولس Peulhs) (، دیولاس (Diolas)، توکولورس (Toucouleurs) و غیره زندگی می کنند.
به موازات گروه های قومی، کاست ها نیز در این کشور وجود دارند. گروه های قومی وجود دارد و قوم ها با هم ارتباط ندارند. گروه های قومی نماینده گروه های فرهنگی هستند، سیستم کاست نشان دهنده سلسله مراتب اجتماعی است. این سلسله مراتب اجتماعی مبتنی بر حرفه ای است که توسط نیاکان سال های گذشته استفاده می شده است.
در سیستم کاست، نجیب زادگان ("جیر") را می یابیم که شامل کشاورزان و دامداران، گریوت ها ("جول") است که نقش آنها خواندن ستایش از اشراف است، صنعتگران ("جف لک") هستند. مقوله های گروه مختلفی از جمله توگ (Teug) که آهنگران است، اود (Ude) که کفاشان و لائوب (Laobe) که کابینت سازان و مآ ((Maa بافندگان هستند. پیش از این، این نام خانوادگی بود که عضویت را در یک طبقه مشخص می کرد. علاوه بر این، سیستم کاست بسیار مشهود بود. امروزه فقط در بعضی از مناطق سنگال به دلیل اختلاط فرهنگی این مسئله وجود دارد.
با این حال، هنوز در جامعه سنگال کاست کم و بیش وجود دارد. این سیستم اختلافاتی را در چندین سطح ایجاد می کند، همانطور که در مورد ازدواج وجود دارد. ازدواج برای دو نفر از قشرهای مختلف بسیار دشوار است، اگر غیر ممکن نباشد. بعلاوه، سنگال هرگز رئیس جمهوری نداشته است که از قشر دیگری غیر از طبقه نجیب زادگان باشد.[۱][۲]