حقوق بشر در امارات متحده عربی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۴ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « === حقوق بشر === اگرچه دولت امارات متحده عربی برخی توصیه­ها در مورد حفاظت از حقوق بشر داشته است، سازمان ایالات متحده آمریکا در گزارشهای سالیانه­اش در خصوص آداب حقوق بشر نوشته است که با آداب بنیادین بسیار و سیاستهای موجود مغایرت دارد. به ویژه، ام...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

حقوق بشر

اگرچه دولت امارات متحده عربی برخی توصیه­ها در مورد حفاظت از حقوق بشر داشته است، سازمان ایالات متحده آمریکا در گزارشهای سالیانه­اش در خصوص آداب حقوق بشر نوشته است که با آداب بنیادین بسیار و سیاستهای موجود مغایرت دارد. به ویژه، امارات متحده عربی مؤسسات منتخب بر طبق اصول نبوده و طرفین سیاسی نداشته است، انجمن آزاد و مرتبطین محدود شده­اند؛ و حقوق کارگران مورد سوء استفاده قرار گرفته است. دادوستد در زنها و دختران، بعنوان فاحشه­ها و نوکران و در مردان به عنوان نوکران، کارگران و کارگران غیر ماهر مطرح شده است، که برخلاف تعهد حکومت به پایان این آداب، ادامه دارد. در جولای 2005، یک قانون فدرال به تصویب رسید که استفاده از افراد زیر 18 سال برای مسابقات شتررانی جرم محسوب می­شود. بین اواخر 2005 و اوایل 2006، بیش از 1000 بچه توسط ایالات متحده شناسایی شد که امارات متحده بعنوان قربانیان دادوستد به کشورخودشان بازگردانده شدند، اما مطابق با مؤسسه ایالات متحده آمریکا روشن نیست چه تعدادی سوارکار شتر نابالغ در کشور باقی مانده است. تمام مؤسسات پلیس دبی، علاوه بر ادارات پلیس امیرنشین­های دیگر، ادارات حمایت جامعه و حقوق بشر دارند تا به قربانیان سوء استفاده از زن و بچه­ها کمک کنند. به هر حال، حکومت از نظر عمومی، در حمایت از عدم سوء استفاده از زنان بی­ تاثیر می­باشد.

امارات متحده عربی قانونی برای گفتار و آزادی بیان در نظر گرفته اما درعمل این حقوق محدود شده است. حکومت به تمام انتشارات مجوز داده و قرار ملاقات ویرایشگران را پذیرفته است. اما قوانین ناظر به محتوای آنها هستند. نظریات منفی درباره اسلام، حکومت، قوانین خانوادگی، یا شهروندان اماراتی(توسط تبعیدیها) با حبس و زندان قابل تنبیه می­باشند، اگرچه این مقررات به ندرت به اجرا شده، باعث آداب خود سانسوری مطبوعات می­شود. حکومت پذیرش برخی از سایتهای اینترنتی را محدود کرده و موارد نوشته شده­ی برای محتوا را بازبینی می­کند، روی موضوعاتی مانند عکسهای شهوت­انگیز، خشونت زیاد، توهین به اسلام یا مخالفت با سیاست خارجی حکومت محدودیتهای پخش اعمال می­کرد. (Parker, 2007)