مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش

7. 1. 6.مراسم خواستگاری و ازدواج

ازدواج در حقيقت پيوند قانوني ميان زن و مرد است. معمولاً مردان بنگلادش قبل از 35سالگي و زنان قبل از 25 سالگي ازدوج مي كنند. بر اساس تحقيقات و مطالعاتی کهICDDr/B  انجام داده است، در سال 1975، ميانگين ازدواج دخترها در مناطق روستايي 6/16 بود كه در سال 1992 به 8/20 افزايش يافته است. مساله ازدواج در ميان مردم مسلمان و هند و بنگلادش داراي سه خصيصه مهم است:

اول ؛ به پيشنهاد خانواده پسر (داماد)، مراحل نخستین یعنی تماس با خانواده عروس صورت می گیرد.

دوم ؛ پس از توافق طرفین، ازدواج در منزل عروس انجام مي شود.

سوم ؛ عروسي را والدين عروس و داماد، فاميل، دوستــــان و آشنـــايان شركت كننده، برگزار می کنند.

  در ميان مسلمانان، ميزان مهريه تعيين شده توسط داماد يا خانواده اش به عروس پرداخت شود. مبلغ فوق در نكاح نامه دقيقاً ذكر مي شود. اين امر در خصوص ازدواج هاي قانوني و شرعي است.

  در ميان هندوها، داماد موظف به تهيه وسايل مشخص است و پرداخت مبلغ معين به نام «پان» (pan) و يا هزينه مراسم ازدواج، به پدر عروس صورت می گیرد. معمولاً در جشن عروسي مبلغ زيادي از مهريه مطالبه مي شود. قسمتي از مهريه در روز جشن عروسي دريافت مي شود و در روز جشن دامادي نيز مقداري جواهر آلات با نام هديه ازدواج به عروس داده مي شود. البته داماد مي تواند مابقي مهريه را به صورت مدت دار پرداخت كند.

    در مراسم هندوها، تمامي مبالغ تعيين شده به طور نقد در روز مراسم ازدواج دريافت مي شود.    در ميان رسوم ازدواج هندوها، آنان حق ازدواج با patri – family ( نسبت هاي فاميلي ) را ندارند. در بعضي موارد به آن patri- clan نيز گفته مي شود.

     بر اساس قوانين اسلامي، طبق آيين نامه 1961 ،كه در سال 1986 اصلاح شــــد، مــــردان مي توانند زن دوم را به شرط رضايت و موافقت همسر اول به عقد خود در آورند.

  در آيين هندوها، اجازه طلاق به زن و شوهر داده نشده است، اما مي توانند در صورت ناسازگاري در زندگي، از يكديگر جدا شوند.