غذاهای سنتی سوریه

غذاهای سوری

تفاوت اصلی بین شیوه های لبنانی، سوری و غربی در سرو غذا این است که سوری­ها همه چیز را روی میز می گذارند؛ یعنی کامل «سفره آرایی» (زينة الطاولة)  می­کنند؛ مثا ایرانی­ها؛ نه این که بعداز استقرار مهمان­ها یکی یکی و به دفعات، غذاها را سرو  کنند.

بعضی چیزهای کوچک پای دائمی سفره­های سوری است؛ زیتون، خیار سبز، ترشی. «حُمُّص» (Hummus) هم گاهی اوقات جزء این­هاست؛ زیرا از ضروریات سفره برخی خانواده­های سوری است.

بعضی خانه­ها شکلهای خاصی از این دورچین­های کوچک، مختص خود دارند؛ مثلاً بعضی سالادی با هویج، آبلیمو و زیتون درست می­کنند یا آجیل، نان خاص و یا نوعی دیپ و ترشی خانگی سرو می­کنند. در کنار اینها پیش‌غذاهای کوچکی ممکن است باشد که بیشتر در رستوران‌ها سرو می‌شود؛ مانند سالاد  «فَتّوش» (Fattoush)[3]، سالاد معمولی و «اَلبابا غُنَّوج»[4] که به آن «مَبتَل» (Matbal) هم می­گویند و «فَتّه» (Fatteh)[5]

حُمُّص	فتوش
بابا غنوج (مَبتَل)	فَتّه

سپس حداقل یک غذای اصلی و شاید دو یا بیشتر در خانه های مجلل هس؛، مانند خورش با مقداری برنج، «کُبّه» یا «کیبّه» (Kibbeh)[6] داخل سینی، کیبه سماقی یا الشاکریة.  همه چیز هم­زمان روی میز گذاشته می­شود. شما می­نشینید و صحبت می­کنید و غذا می­خورید ومعمولاً با دست و قطعه­ای از نان.. بعد از اتمام غذا، اغلب، میوه یا یک نوع دسر یا شیرینی و گاهی بستنی می­خورند که مخصوصاً در مناسبت­های خاص سرو می­شود؛ مثل شیرینی «بالوریه» (Ballourieh)[7]، دسر «قمر الدین»  (Qamar al-din)[8] یا بستنی «بوزا» (Booza)[9]

بالوریه	قمر الدین	بوزا

در گذشته، خانواده­ها با هم زندگی می­کردند و خانواده در یک یا دو اتاق سکونت داشت. موقع غذا هم همه با هم غذا می­خوردند و در تهیه غذا مشارکت داشتند و به جای پختن با گاز، اجاق هیزمی را آتش می­زدند و از همه چیزهایی که در زمین­هایشان کشت می­شد، استفاده می­کردند.