اوقات فراغت در تاجیکستان

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''نحوه گذراندن اوقات فراغت''' سرگرمی­ها و تفریحات مردم را می­توان به دو بخش تفریحات سالم(اخلاقی) و ناسالم(غیراخلاقی) تقسیم نمود. مهمترین تفریحات سالم مردم تاجیکستان عبارتند از: - گردشگری در مناطق مختلف این کشور که از جاذبه­های طبیعی بسیار جال...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نحوه گذراندن اوقات فراغت

سرگرمی­ها و تفریحات مردم را می­توان به دو بخش تفریحات سالم(اخلاقی) و ناسالم(غیراخلاقی) تقسیم نمود. مهمترین تفریحات سالم مردم تاجیکستان عبارتند از:

- گردشگری در مناطق مختلف این کشور که از جاذبه­های طبیعی بسیار جالبی برخوردار است.

- سفر به سایر جمهوری­های شوروی سابق که نیازی به أخذ ویزا جهت تردد ندارد به منظور تجارت و سیاحت.

- مطالعه در کتابخانه­ها، رفتن به سینما و تئاتر (در این کشور 12 گروه تئاتر تخصصی فعالیت می­کنند).

- موسیقی (سنتی) و شعر تاجیکی که یکی از مهمترین فعالیتهای فرهنگی مردم تاجیکستان نیز محسوب می شود. حتی مجموعه فعالیتهای اقتصادی و حیاتی مردم این کشور به نحوی در موسیقی و شعر منعکس شده است.

- ورزش و استفاده از امکانات ورزشی و رفتن به پارکها و سایر تفریحات در این بخش قرار می گیرند. اما مهمترین تفریحات ناسالم در تاجیکستان عبارتند از استفاده از مشروبات الکلی، مصرف مواد مخدر و قماربازی که در چند ساله­ی اخیر رشد فزاینده ای داشته است. استفاده نوارهای کاست و فیلم های ویدئویی که عمدتاً آمریکایی، روسی و اروپایی هستند و برخی از نشریات کشور نیز به این امر دامن می زنند. به گونه ای که رشد و تبلیغ این ابتذال موجبات نگرانی برخی مقامات دولتی را فراهم نموده است.

همچنین در دهه­ی 1990.م در تاجیکستان نیز همچون دیگر کشورهای تازه به استقلال رسیده شوروی سابق فساد اخلاقی، مهاجرتها و بیکاری باعث افزایش فحشا و فساد جنسی گردید. در سالهای 1934 - 1933.م بعد از شروع جنگهای داخلی فحشا رشد زیادی در تاجیکستان داشت زیرا اقتصاد بحرانی کشور باعث فقر مفرط مردم شد بود. بیش از 80% از زنانی که در این رابطه دستگیر شده و مورد بازرسی قرار گرفته اند علت دست زدن به این عمل را تلاش برای زنده ماندن و تأمین نیازهای اولیه از جمله غذا و پوشاک ذکر کرده اند(خبرگزاری جمهوری اسلامی، 1379).