پیش از تاریخ چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۸ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها)

مقدمه

تاریخ اولیه­ ی چین به دلیل نبود اسناد و مدارک نوشته شده از آن دوران، قابل اطمینان نیست. این عدم اطمینان به خاطر تلاش ­های صورت گرفته در چندین قرن بعد، برای نوشتن تاریخ آن دوران، دوچندان شده است. به یک معنا، این مشکل ناشی از چندین قرن درون­ گرایی حاکم بر بخشی از مردم چین است که به دنبال تمایز میان واقعیت و افسانه در تاریخ این کشور بوده­اند. عصر ماقبل تاریخ چین به دو عصر حجر قدیم( پارینه سنگی) و عصر نوسنگی تقسیم می شود [۱].

1. عصر حجر قدیم(پارینه سنگی)

آن­چه امروزه چین نامیده می­شود، بیش از یک میلیون سال پیش محل سکونت خومو اِرِکتوس ­ها[i] بوده است. مطالعات و آزمایش ­های اخیر نشان می ­دهند که ابزارهای سنگی کشف شده در شیائوچانگ لیانگ[1]، متعلق به 36/1 میلیون سال پیش است. سایت باستانی شیخوو دو[2]، در استان شانسی[3]، قدیمی ­ترین سند در مورد استفاده از آتش توسط خومو اِرِکتوس­ ها است که متعلق به 27/1 میلیون سال قبل است. به احتمال زیاد، مشهورترین نمونه ­ی یافت شده از خومو اِرِکتوس ­ها که در سرزمین چین یافت شده، همان به اصطلاح مرد پکن[4] است که در سال­های 27-1923 میلادی کشف گردیده است[۱].

2.عصر نوسنگی

عصر نوسنگی در چین را می­توان از 10 تا 12هزار سال پیش ردیابی کرد. قدیمی­ترین شواهد موجود از کشاورزی ارزن در چین که از طریق آزمایش مشخص شده است، مربوط به 7000سال قبل از میلاد است. فرهنگ پِی­لیانگ[5]، در شهرستان شین جینگ[6] از استان خِه ­نان[7]، در سال 1977 کشف شد. با شروع کشاورزی جمعیت افزایش یافت، توان انبار کردن و استفاده طولانی مدت از محصولات، و امکان حمایت از صنعتگران و رهبران قبایل فراهم گردید. در اواخر دوران نوسنگی، در دره­ی رود زرد، جایی­ که نخستین روستا بنیان گذاشته شد، نخستین مرکز فرهنگ سازمان یافته در این منطقه از جهان شکل گرفت. بهترین نمونه ­ی این گونه روستاها در بانپوشیان[8]، یافت شده است. این رودخانه بدین دلیل زرد نامیده شده است­ که خاک رُس

کناره ­های آن آب رودخانه را زرد می­ کند[۲].

در 7000 سال پیش از میلاد، چینی­ ها به کشت ارزن پرداخته و زمینه­ ی رشد فرهنگ جیاخو[9]را فراهم کردند. در منطقه­ ی دامایدی[10]در نینگ شیا، 3173 صخره­ ی کنده کاری شده متعلق به 6000 تا 5000سال پیش از میلاد یافت شده که در

بردارنده ­ی 8453 کاراکتر یا واژه ­ی چینی مثل خورشید، ماه، ستارگان، خدایان و صحنه ­های شکار و چرا است. این علایم تصویری و صورت نگاری­ ها تقریبا شبیه کاراکترهای اولیه ­ای هستند که ثابت شده نوشته ­ی چینی هستند. بعدها، حدود 2500 سال پیش از میلاد، فرهنگ یانگ­شائو[11] از سوی فرهنگ لونگ شان[12]جایگزین شد[۳].



[1]- Xiaochang Liang.

[2]- Xihou Du.

[3]- Shanxi.

[4]- Beijing Man.

[5]- Pei Liang.

[6]- Xin Zheng.

[7]- He Nan.

[8]- Ban Poxian.

[9]- Jiahu.

[10]- Damaidi.

[11]_ Yang Shao.

[12]- Longshan.


[i]-Homo erectus.

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Ulrich Theobald(2000).”Chinese history”. In Online Encyclopedia on Chinese History, Literature and Art. Available for http://www.chinaknowledge.de/About/about.htm
  2. سابقی، علی محمد (1384). شهر تاریخی زیتون(چوانجو)، یادگاری از حضور ایرانیان در چین، مجله چشم انداز، شماره 19.
  3. سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.جلد 1. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،