پیشینه رسانه های ارتباطی فرانسه
سير تحولات: از سال 1964 تا 1974.م. شبكه راديو و تلويزيون فرانسه توسط مديريت بخش راديو و تلويزيون فرانسه اداره مىشد كه اين اداره خود تحت نظارت و سرپرستى وزارت اطلاعات فرانسه قرار داشت. سپس جاى خود را به هفت شركت دولتى داد و در سال 1982.م. وظايف آنان به يك كميته نه نفره سپرده شد. در سال 1986.م. پس از به قدرت رسيدن جناح راست، وظايف اين كمبته به كميسيون 13 نفره ملى ارتباطات آزاد سپرده شد. به دنبال آن يك سلسله انتصابات جديد در شبكه راديو و تلويزيون فرانسه صورت گرفت كه اين امر از طرف احزاب مخالف مورد انتقاد قرار گرفت. زيرا اين امر را حربهاى به منظور نفوذ دولت در راديو و تلويزيون مىدانستند. تا سال 1989.م.، 58 فرستنده راديويى و 25 فرستنده تلويزيونى در فرانسه وجود داشت. دو كانال تلويزيونى دولتى ، چهار كانال تلويزيون خصوصى و دو شبكه تلويزيونى تجارى در فرانسه برنامه داشتند كه بيش از 20 ساعت در روز برنامه پخش مىكردند. كانالهاى خصوصى تلويزيون فرانسه بودجه خود را از طريق مشتركان خود تأمين مىكردند.از سال 1984.م. برنامههاى فرانسه، بلژيك و سوئيس از طريق "ساتليت" براى يكديگر پخش مىشدند. در همان سال فرانسه با لوكزامبورگ به توافق رسيد كه مشتركاً از طريق ساتليت برنامههاى تلويزيونى يكديگر را دريافت كنند. بنابر اين 4 كانال تلويزيونى با 16 كانال صوتى ايجاد شد كه هر كانال تلويزيونى مىتوانست با زبانهاى مختلف برنامههاى كشورهاى ذكر شده را دريافت كند. از سال 1989.م. از طريق ساتليت ديگرى برنامههاى تلويزيونى چند كشور ديگر اروپايى براى فرانسه پخش مىشود.دولت فرانسه از سال 1984.م. برنامه توسعه شبكه تلويزيونى از طريق كابل را دنبال كرد. جناح راست حكومت در سال 1986.م. مسئوليت ساخت شبكه كابل تلويزيونى را به شركت هاى خصوصى سپرد. در 1987.م. اعلام شد كه شبكه كابل تلويزيونى مىتواند در 52 شهر فرانسه گسترش يابد و در اكتبر همان سال مقررات جديدى براى استفاده اين سيستم ايجاد شد. اين شبكه حداكثر 50 كانال تلويزيونى را مىتوانست در برگيرد. همچنين شبكه كابل تلويزيونى خصوصى نيز با برنامههاى ويژه در فرانسه ايجاد شد.