ادبیات معاصر اردن

ادبيات معاصر

در مطالعه ادبيات اردني، مناسب است كه در مرحله نخست تنها درباره شعر سخن به ميان آيد. سنت شعر اعراب همواره در نسل هاي گذشته، حال و آينده مهم ترين نوع ادبي بوده، هست و خواهد بود.

در اولين نيمه قرن بيستم، شاعران رمانتيك عرب تحت تأثير غرب از ساختار سنتي خود خارج شدند و شروع به نوشتن اشعار ساده و استفاده از زباني همسو با زندگي مدرن كردند. آنها همانند همپايگان اروپايي خود در قرن نوزدهم بر وجوه احساس در آثار خود تاكيد داشتند.

در ميان شاعران جهان عرب همچون ابراهيم ناجي (1953) ابوشادي (1955- 1892)، علي محمود طاها (1949- 1903) از مصر، ابوشبكه (47- 1903) از لبنان، موتران (1949-1871) از سوريه، زهاوي (1936-1867) و روسافي (1945-1875) از عراق مي‌توان از ابراهيم توكان (41-1905) از اردن نام برد. توكان در ياد و خاطرة اردني ها باقيست و همواره او را ياد مي كنند. او اشعار عاشقانه را به خوبي اشعار ملي گرايانه خود مي سرود. (14)