کوه در اسطوره های چینی

کوه در اسطوره­های چینی

در کیهان شناسی باستانی چین، زمین چهار گوش و دارای چهار کوه اصلی است که با گذشت زمان، پنجمین کوه در مرکز زمین بر این مجموعه افزوده شده است. این کوه­های اصلی در شعایر و اسطوره­های چینی از جایگاه ویژه­ای برخوردار هستند و گویی تلاش­های انسان در درون این مربع انجام می­گیرد که که چهار دیوار بلند آن را در میان گرفته است. فرمانروایان با استفاده از تقدس این کوه­ها تلاش می­کردند تا حاکمیت خود را بر چهار سوی زمین تثبیت کنند. از بین این چهار کوه، قله­ی کوه تای­شان بیش از سایر قله­ها مورد توجه بود.از نظر اهمیت اسطوره­ای، نخست کوهساران شرق و قله­ی تَی­شَن و پس از آن کوهساران بهشت غرب(کون لون) مورد توجه قرار داشتند. براساس این اسطوره­ها، خورشید از کوه تَی­شَن طلوع می­کند و ارواح مردگان به دامنه­های این کوه باز می­گردند و تای­شان داور مرگ و سرنوشت است. تمام امپراتوران در این کوه مراسم قربانی به­جای می­آوردند. این پنج کوه منشأ قدرت بوده و شمشیرهای جادویی امپراتوران از آهن این کوه­ها ساخته می­شد و آن­ها را در همین کوه­ها مخفی می­کردند. در ادبیات عامه­ی مردم چین، آهنگران و شمشیرهای جادویی ساخت آنان به وفور دیده می­شود. در فرهنگ سنتی چین هم کوه نماد خدای زمین است و انجام مراسم قربانی در این کوه­ها خاص امپراتوران بود. کوه کون­لون نیز در افسانه­ها کوهی بلند است که سر بر آسمان می­ساید و ریشه در ژرفای خاک دارد. این کوه نماد پیوند جنسی میان زمین و آسمان است. کون­لون منزلگاه فرمانروای بزرگ آسمانی و هیولاها و موجودات آسمانی است. (آنتونی کریستی، 1373)