جریان تفکرات جدید اسلامی در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۱۵ توسط Amani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''جریان تفکرات جدید اسلامی:''' جریان سوم اسلامی مربوط به اواخر دوران سلسله­ی مینگ است که مسلمانان به راحتی به کشورهای اسلامی خاورمیانه رفت و آمد کرده و تحت تأثیر حرکت­های اصلاح طلبانه و احیا گرانه در این مناطق ایده­های جدید اسلامی را وارد چین ن...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

جریان تفکرات جدید اسلامی: جریان سوم اسلامی مربوط به اواخر دوران سلسله­ی مینگ است که مسلمانان به راحتی به کشورهای اسلامی خاورمیانه رفت و آمد کرده و تحت تأثیر حرکت­های اصلاح طلبانه و احیا گرانه در این مناطق ایده­های جدید اسلامی را وارد چین نمودند. در اواخر قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن 20، چین در معرض تفکرات جدیدی از شرق و غرب جهان واقع شد. در چنین شرایطی بود که مسلمانان نیز به دنبال تفکرات جدید اسلامی بر آمدند. سفر به حج و تحصیل بسیاری از جوانان مسلمان در دانشگاه الازهر مصر( تا سال 1939 حدود 33 نفر از الازهر فارغ التحصیل شدند.) که پس از بازگشت ایده­های تازه­ی اسلامی را همراه خود وارد چین کردند. تأسیس سازمان­های مختلف اسلامی، راه اندازی نشریات متعدد اسلامی، به وجود آمدن مدارس جدید آموزشی، ساختن بیمارستان­های مدرن و مؤسسات عام­المنفعه­ی اسلامی در چین د رنیمه­ی نخست قرن بیستم از دستاوردهای این جریان نوگرا و روشنفکر اسلامی در چین به شمار می­آیند. اصلاحاتی که ورود افکار سلفی و وهابی اخوانی به چین را به همراه داشت. ایده­های اخوانی در حدود سال 1892 میلادی، توسط ما وانفو[1](1934-1849 میلادی) و پس از بازگشت وی از سفر حج، در این کشور معرفی شد.


[1] - Ma Wanfu.