پوشاک سنتی کانادا
لباس هر انسان پرچمِ کشورِ وجود اوست. پرچمی که هر انسان بر سر در خانه وجود خود نصب کرده است و با آن اعلام می‌کند که از کدام فرهنگ تبعیت می‌کند. بر این اساس، کانادایی‌ها به نوع پوشاک و لباس‌های خود حساس‌اند. آنها اعتقاد دارند نحوه لباس پوشیدن می‌تواند نشانگر شخصیت و خلق و خوی افراد باشد و یکی از عوامل مهم در برقراری ارتباط غیرکلامی است. مردم این کشور متناسب با مناسبت‌های مختلف از لباس‌های خاصی استفاده می‌کنند. آنها در محیط‌های رسمی لباس‌های رسمی و مناسب می‌پوشند.
بومیان و سرخ‌پوستان نیز از لباس‌های خاص خود استفاده می‌کنند. مواد اصلی برای تهیه لباس آنان پوست حیوانات خزدار و بدون خز است. ممکن است تفاوت‌های واضحی بین لباس سرخ‌پوستان کشتزارهای غربی و آنهایی دیده شود که در جنگل‌ها زندگی می‌کنند. سرخ‌پوستان ساکن در کشتزارها پیراهن‌هایی شبیه کت بارانی می‌پوشند که به جای یقه و آستین‌های مشخص، سوراخی در قسمت گردن دارند و در قسمت شانه‌ها دو تکه هستند. با این حال بعضی اوقات برای پوشش بازوها در زمستان از آستین‌های جدا شدنی استفاده می‌کنند که به پیراهن‌های آنها وصل می‌شود. از طرف دیگر، سرخ‌پوستان شمال و شرق از پیراهن‌های جلو باز استفاده می‌کنند؛ به طوری که تقریباً شبیه یک کت پرو شده با آستین‌های دوخته می‌باشند. کفش‌های سرخ‌پوستان ساکن در کشتزارها تا لبه کف پاست؛ اما در مناطق جنگلی چرم کفش را تا پاشنه و پنجه بالا می‌آورند.
سرخ‌پوستان کشتزارها از کلاه‌های پردارِ تزیین شده استفاده می‌کنند که یک بند بلند و یک پرعقاب در پشت دارد. در حالی که سرخ‌پوستان ساکن مناطق جنگلی پرهای کمی به کلاه‌های خود می‌چسبانند. لباس‌های سنتی اسکیموها برای مردان و زنان شامل چکمه‌های ضد آب، شلوارهای دو لایه، نیم تنه پوست حیوانات و یک ژاکت پلوور کلاه‌دار محکم دو لایه است که همه از پوست و خز ساخته شده‌اند.
در گذشته شغل و مرتبه افراد معمولاً با تفاوت‌هایی در لباس‌های‌شان نشان داده می‌شد. طبقه مرفه جامعه معمولاً از لباس‌های ابریشمی با قیطان‌های طلایی، مخمل، پر و قلاب‌دوزی استفاده می‌کردند. خدمتکاران از لباس مستخدمی و طبقه میانه جامعه بیشتر از لباس‌های متوسط – هم در جنس و رنگ و هم در مدل برش - و روستاییان و کشاورزان نیز از لباس‌هایی از پارچه‌های کتانی و بافت‌های خانگی استفاده می کنند.[۱][۲]