توسعه ی تلویزیون در چین پس از اجرای اصلاحات
توسعهی تلویزیون پس از اجرای اصلاحات
در دوران پس از اجرای اصلاحات، تلویزیون مهمترین رسانهای بود که به سرعت توسعه یافت. در اول ماه مه سال1978، تلویزیون پکن به تلویزیون مرکزی چین[1]به عنوان تنها شبکهی سراسری ملی، تغییر نام داد. در سال1994 در سرتاسر کشور بیش از700ایستگاه تلویزیونی فعالیت میکرد که یک ایستگاه(سیسیتیوی) سراسری، 30 ایستگاه استانی، 300شبکهی منطقهای، و 350 ایستگاه محلی بود. در همین مدت، تعداد دارندگان دستگاه تلویزیون از چند هزار خانواده در سال1960 به بیش از 230میلیون خانواده در سال 1993 و تعداد بینندگان از 18 میلیون نفر در سال 1975 به 900میلیون بیننده در سال 1993رسید که بزرگترین شبکهی تلویزیونی از نظر بیننده در جهان بهشمار میرفت.
در سال1980، تلویزیون مرکزی چین با برخی از کمپانیهای خارجی قرار داد مبادلهی برنامه امضا کرده و از تسهیلات ماهوارهای دریافت و پخش اخبار جهان بهرهمند گردید. در سال1986، این ایستگاه نخستین کانال انگلیسی زبان خود را راه اندازی کرد و متعاقب آن سایر ایستگاههای استانی نیز اقدام به راه اندازی کانال خبری به زبان انگلیسی کردند. کانالهای آموزشی نیز به سرعت گسترش یافته و دورههای آموزشی تحصیلات تکمیلی و فنی و حرفهای فراگیر شده و میلیونها معلم، دانش آموز و دانشجو، و کشاورز در سراسر کشور تحت آموزش این شبکهها قرار گرفتند. توان تولید برنامههای مختلف نیز به شدت افزایش یافت و برنامههای خبری تلویزیون مرکزی از 3 مورد در روز به 11مورد رسید. طبق آمار، درحال حاضر تعداد ایستگاههای رلهی برنامههای تلویزیونی در سرتاسر این کشور از مرز10هزار گذشته و میزان ایستگاههای ماهوارهای و زمینی ارسال و دریافت برنامه به بیش از 50هزار مورد رسیده و سراسر کشور و بخش عظیمی از جهان را تحت پوشش قرار داده است.
[1] - China Central Television. (CCTV).