بحران هویت در چین

آغاز بحران هویت در چین

شکست امپراتوری چین از قوای انگلیس در نخستین جنگ تریاک در سال1840میلادی، آغاز یک بحران پایدار هویتی(فرهنگی-ملی) برای روشنفکران چینی و شکسته شدن تصویری بود که قرن­ها در ذهن مردم این سرزمین از خود شکل گرفته بود. بحرانی که هنوز هم ادامه دارد.

بحران ناشی از این شکست، با دیگر بحران­هایی که در گذشته دامنگیر این کشور شده بود، هم­چون اشغال چین توسط مغول­ها و منچوها فرق می­کرد. زیرا که برای فرونشاندن این بحران نمی­شد از روش گذشته که همان راه جذب و همسان کردن اشغال­گران و انتقال فرهنگ چینی به اقوام وحشی و در نهایت چینی کردن آن­ها بود، سود جست. برای نمونه، درگدشته امپراتوران منچو هرگز هویت فرهنگی نخبگان و تحصیل کردگان چینی را زیر سئوال نبردند، بلکه برعکس به طرق مختلف آن را گسترش دادند چون برای حکومت کردن به چین بدان نیازمند بودند. اما، تهاجم غرب به چین همه جانبه بود و جوهره­ی اصلی فرهنگ و تمدن و تصورات اساسی و درک نخبگان چینی را به چالش کشید. (Central Themes and Key Pionts on China,2009)

از دست رفتن سلطه­ی سنتی چین در شرق آسیا، با سلطه­ی استعماری کشورهای غربی و ژاپن به مناطقی هم­چون آنام، سیام، برمه، لائوس، و کره و ویتنام، و تحمیل به اصطلاح«معاهدات نابرابر» توسط مجموعه­ای از قدرت­های غربی، احساس حقارت ملی و فرهنگی عمیقی در عموم مردم، به ویژه بخش نخبگان جامعه به وجود آمد که این عقده به نسل­های بعدی نیز منتقل و هنوز هم ادامه دارد. این احساس حقارت اینک به بخشی از هویت ملی چین تبدیل شده و آن را در کتب درسی حتی به«ذهن دانش آموزان» نیز منتقل کرده­اند تا موجب تحریک احساسات ملی­گرایی در موارد لازم بشود.