سلطه ی حزب کمونیست بر ادبیات چینی
در دهه‌ی پنجاه و شصت میلادى، سیطره‌ی کامل حزب کمونیست چین بر صحنهها و محافل ادبى به چشم مى خورد. شاعران و نویسندگان یا به کارشناسان دولتى بدل شدند که فقط مبلغ دولت کمونیستی حاکم بودند، یا سکوت اختیار کرده، یا تبعید شده و یا مهاجرت کردند.
این دوره‌ی بیست ساله را مى توان دوره‌ی«سکوت شاعران»نامید. از سال1949 تا 1968میلادی را مى توان دوره‌ی سکوت ادبى-هنرى چین معاصر به حساب آورد. چون از 1949، سال تأسیس جمهورى خلق چین، بسیارى از شاعران خاموش شدند و چیزى ننوشتند.
در سال1968 بود که نسل تازهاى برآمد و بنیاد شعر نو را بر هم ریخت. آنان شعرهاى آوانگارد سرودند و به طور زیرزمینى منشتر کردند.[۱]