جریان ها و روابط اجتماعی سنگال
سنگال را معمولاً "سرزمین ترانگا" (Tranga ) می نامند. اصطلاح "ترانگا" بیانگر روابط اجتماعی مبتنی برمهمان نوازی ، همبستگی و اشتراک است. می توان گفت که مردم سنگال به ندرت در جامعه کلان خود به طور یکنواخت ترکیب می شوند ، گر چه آنها بسیار جمع گرا هستند. در این جامعه گروه های قومی بسیاری مانند سونینکه Soninké)) ، ماندینگ (Mandings) ، لبوس Lebous) )، پولس Peulhs) ( ، دیولاس (Diolas) ، توکولورس (Toucouleurs) و غیره زندگی می کنند.
به موازات گروه های قومی ، کاست ها نیز در این کشور وجود دارند. گروه های قومی وجود دارد و قوم ها با هم ارتباط ندارند. گروه های قومی نماینده گروه های فرهنگی هستند ، سیستم کاست نشان دهنده سلسله مراتب اجتماعی است. این سلسله مراتب اجتماعی مبتنی بر حرفه ای است که توسط نیاکان سال های گذشته استفاده می شده است.
در سیستم کاست ، نجیب زادگان ("جیر") را می یابیم که شامل کشاورزان و دامداران ، گریوت ها ("جول") است که نقش آنها خواندن ستایش از اشراف است ، صنعتگران ("جف لک") هستند. مقوله های گروه مختلفی از جمله توگ (Teug) که آهنگران است ، اود (Ude) که کفاشان و لائوب (Laobe) که کابینت سازان و مآ ( (Maa بافندگان هستند. پیش از این ، این نام خانوادگی بود که عضویت را در یک طبقه مشخص می کرد. علاوه بر این ، سیستم کاست بسیار مشهود بود. امروزه فقط در بعضی از مناطق سنگال به دلیل اختلاط فرهنگی این مسئله وجود دارد.
با این حال ، هنوز در جامعه سنگال کاست کم و بیش وجود دارد. این سیستم اختلافاتی را در چندین سطح ایجاد می کند ، همانطور که در مورد ازدواج وجود دارد. ازدواج برای دو نفر از قشرهای مختلف بسیار دشوار است ، اگر غیر ممکن نباشد. بعلاوه ، سنگال هرگز رئیس جمهوری نداشته است كه از قشر دیگری غیر از طبقه نجیب زادگان باشد . ( Mbow, 2000 : 71-91)