بنیانگذاران شعر معاصر چین

بنیانگذاران شعر معاصر چین

آثار لوشون درباره‌­ی مدرنیزه کردن چین، آزادى از سلطه­‌ی امپریالیسم و بیگانگان، رهایى از سنت‌‏هاى خرافى و تعصب‏‌آمیز گذشته، عدالت اجتماعى و اقتصادى، شورش فقرا و روستاییان، جنگ و خشونت و استثمار بود. برخی از آثار او عبارتند از: پیش به سوى سلاح(1922)، مجموعه داستانی که دربرگیرنده­‌ی داستان«خاطرات یک مرد دیوانه»است؛ علف‌‏هاى وحشى(1926)، مجموعه‏‌اى از اشعار در خصوص مبارزه­‌ی چینى‌‏ها علیه امپریالیسم و جنگ‌‏طلبان شمال؛ سپیده مى‏شکوفد در ظلمت(1935)؛ و مجموعه‌­ی داستان. تاکنون مجموعه‌‏اى از اشعار او به زبان­‌های چینى و انگلیسى منتشر شده است.

گوئومور (Guo Morue)، شاعر نوپرداز دیگر این دوره است. وی در16نوامبر سال1892میلادی، در استان سی­چوان (Sichuan)چشم به جهان گشود. او در سال1909 به سبب شرکت در اعتصاب دانشجویی از مدرسه اخراج شد. در انقلاب 1911 شرکت داشت و پشتیبان میهن‏‌پرستان بود. در سال1913 با کمک مالى برادرش براى تحصیل به ژاپن رفت و در دانشگاه توکیو و دانشگاه تاکیانا درس خواند و با یک زن ژاپنى ازدواج کرد. او در سال 1916، سرودن شعر نو را آغاز کرد. در سال 1918 در اعتصابات دانشجویان چینى بر ضد ژاپنى‏‌ها حضور داشت. در سال1918 وارد دانشگاه امپراتورى کیوتو شد و در رشته­‌ی پزشکى تحصیل کرد. سال بعد سازمان میهن‌‏پرستان چینی را تأسیس کرد که هوادار جنبش ضد امپریالیستى و ضد فئودالى بود. شعر او به نام«تابستان»در همین سال در روزنامه شانگ‌هاى منتشر و توجه محافل ادبى چین را به خود جلب کرد. در سال1921 نشری‌ه‏اى ادبى به راه انداخت و سازمانى ادبى به نام«آفرینش»تأسیس کرد. نخستین مجموعه اشعار او با نام «ایزد بانو»در همین سال منتشر شد. در سال 1926 به چین بازگشت و ریاست دانشکده­‌ی ادبیات را بر عهده گرفت. او با کمونیست‏‌ها از جمله مائو و چوئن­لاى آشنا شد و در جنگ میهنى در کنار آن­ها قرار گرفت.

گوئومورو در سال 1928 به سبب اعتقاداتش به ژاپن تبعید شد. ده سال بعد در زادگاهش چین، جنگ ضد ژاپنى در گرفت و او بار دیگر به میهن بازگشت. در سال1949 پس از تأسیس جمهورى خلق چین معاون نخست وزیر، رئیس فرهنگستان علوم و مدیر کمیته­‌ی فرهنگ و تربیت شد. در سال1951 جایزه‌­ی بین المللى صلح استالین به او تعلق گرفت. او در سال1978 از دنیا رفت. آثار شعرى او تا کنون به چندین زبان منتشر شده و تأثیرى شگرفی بر شعر نو چین گذاشت. او هم چنین، نخستین فرد چینی بود که برخی از رباعیات عمر خیام را به زبان جینی ترجمه و این شاعر کلاسیک ایرانی را به محافل ادبی چینی معرفی کرد.

لائوشه (Lao She)، داستان نویس نامدار معاصر چین، در سال 1899 میلادی، در خانواده­‌ای فقیر متولد و در میان قشر پایین و متوسط جامعه زندگی کرد. وی تمام عمر خود را در تعلیم و تربیت گذراند. از معلمی در مدرسه­‌ی ابتدایی تا مدیریت مدرسه و تدریس در دانشگاه لندن( از 1924 تا 1929 میلادی). وی با استفاده از تجربه‌­ی زندگی و تدریس در لندن و آشنایی با فرهنگ غرب، برای آزمودن فرهنگ سنتی چین، شروع به نوشتن داستان نمود. از آثار مشهور وی می­توان از«فلسفه­‌ی لائوجیانگ(Lao Jiang Philosophy)»، «داستانی از شهر گربه (A Tale of the Cat City)»، «طلاق(Divorce)»، «زندگی چهار نسل زیر یک سقف (Four Generations Living Under one Roof)» نام برد. وی حتی پس از تأسیس چین نو در سال 1949، تعدادی نمایشنامه­‌ی خیلی خوب مانند« قهوه خانه»، « حفره­ی یال اژدها» و «شیانگزیِ اُشتر[ (Camel Xiangzi)» که داستان یک مرد فقیر ریکشا ران است نوشت که از معروفیت جهانی برخوردار است. لائوشه سرانجام در سال 1966 چشم از جهان فروبست.

آى­چینگ (Ai Qing)، شاعر معاصر تأثیرگذار دیگر چین، در سال1910میلادی متولد شد. نام اصلى‏ او جیانگ‏ هاى­چنگ (Jiang Haicheng) بود و با تخلص که­آ (Kea)و لین‏بى(Linbi)شعر مى‏سرود. او در سال1928 وارد دانشکده‌­ی هنر خانگجو (Hang Zhou) شد و در رشته­‌ی نقاشى تحصیل کرد. سال بعد برای ادامه‌­ی تحصیل به فرانسه رفت و در سال1932 به کشورش بازگشت و در شانگهاى همراه با هنرمندان چپ‏گرا، به کار هنرى و انقلابى پرداخت. چندى بعد او دستگیر و روانه­ی زندان شد. در زندان اشعار انقلابی زیادى سرود. مجموعه شعر او با نام«رود دائن، بانوى من»شهرت بسیاری پیدا کر. در سال 1935 از زندان آزاد شد و در جنگ با ژاپنى‏‌ها حضور یافته و به نهضت ملى پیوست. در سال1941 به شهر ین­آن (Yan An)رفت و سردبیر یک مجله­ی ادبی شد. اوج کار ادبى او در دوران جنگ بود. در این ایام، 9 مجموعه­‌ی شعر منتشر کرد که مهم‏ترین آن­ها عبارتند از: شمال، به خورشید، دشت، مشعل، و پیام بامداد. شعر آى­چینگ نمایانگر رنج مردم و احساسات پرشور وطن‏پرستانه و پیکار وطن‏پرستان با بیگانگان و اشغالگران است. پس از پیروزى چینى‏ها در جنگ، شاعر به معاونت دانشکده‌­ی ادبیات دانشگاه متحد شمال چین برگزیده شد.

پس از تأسیس جمهورى خلق چین، آى­چینگ، معاون سردبیر مجله­‌ی«ادبیات مردم» و عضو اتحادیه­‌ی نویسندگان سراسر چین شد. مجموعه‏‌هاى شعر«ستاره­ی سرخ جواهر» و «بهار» او در این دوران انتشار یافت. در سال1957 وی به جناح راست گرایید و مورد آزار قرار گرفته و به تبعید فرستاده شد و در آنجا به کار اجبارى و بدنى پرداخت و نوشتنش متوقف شد. پس از بیست سال، در 1976بار دیگر قلم به دست گرفت و شعر سرایى‏اش مجددا اوج گرفت. در همین سال معاون سازمان نویسندگان چین بود و به کشورهاى اروپایى، آسیایى و آمریکایى سفر کرد. سپس، مجموعه‌­ی«شعر رنگین»، «مجموعه اشعار خارج»«اشعار داستانى»، «اشعار عاطفى»و«مجموعه آى­چینگ»را منتشر کرد. مجموعه­‌ی دیگرش«سرود بازگشت»برنده­ی جایزه­‌ی شعر نو فدراسیون نویسندگان چین شد. آثار او به بیش از ده زبان خارجى ترجمه شده و در تاریخ شعر نوین چین، آى­چینگ پس از گوئو مورو و وان اى­دو (Wan Yi Dou) شاعرى بزرگ و تأثیرگذار بوده و شهرتى جهانى یافت. او در سال 1985میلادی، از سوى دولت فرانسه جایزه­‌ی اعلاى ادبیات به او اهدا شد.

در شعر معاصر چین، غیر از شاعران مذکور، چهره‌‏هاى معروف دیگرى مانند شو زیمو (Xu Zimo)، لى جین‏فا (Li Jin fa) و داى وانگ‏سو (Dai Wangsu) که هر یک آثار مهمى آفریده و چهره‌‏اى ممتاز یافتند نیز اثرگذار بود.