جریان ها و روابط اجتماعی روسیه

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توسعه روابط اجتماعی در جامعه امروز روسیه از ویژگی‌های اجتماعی فرهنگی برخوردار است. تحولات اجتماعی فرهنگی به نوعی اعمال تغییرات در جامعه به عنوان سیستم اجتماعی فرهنگی است. مجموعه این تغییر و تحولات را به عنوان پروسه گذار بررسی می‌کنند که کل سیستم را در بر می‌گیرد، به همین خاطر، روند این پروسه و نتایج آن تا حد زیادی به نوع عملکرد گروه‌های اجتماعی بستگی دارد. تحولات مذکور ممکن است منجر به شکل گیری نوع جدیدی از آداب رفتاری و همچنین توسعه روابط در جامعه شود و یا حتی روند عکس داشته باشد.

جهانی سازی نیز می تواند تغییر و تحولات در سطح جهانی ایجاد کند، اما تغییرات به صورت خطی و دنبال هم نخواهند بود، بلکه این تغییر و تحولات تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی و چندبعدی هستند. در روسیه این اعتقاد وجود دارد که اگر جامعه غرب را به عنوان سیستم اجتماعی در نظر بگیریم، در آن صورت گرایش بیشتر به سمت یکسان سازی قدرت عناصر برای ایجاد توازن در سیستم خواهد بود، اما در جامعه روسیه در طول تاریخ، سیستم به صورت دیگری بوده و عناصر قدرت در سمت دولت حاکمه قرار داشته است.

تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای از اولویت‌های استراتژیک سیاست‌های اجتماعی و موضوعات نگران کننده در جامعه نشان می‌دهند که جامعه و دولت در بسیاری مسایل مهم زندگی اجتماعی سخنان یکدیگر را نمی‌شنوند و درک نمی‌کنند. جامعه شناسان روس در مرکز راگس (РАГС) سال 2009 پژوهشی تحت عنوان «زندگی در روسیه چگونه است؟» (زیر نظر پروفسور و.ک. لِواشوف) انجام داده‌اند. در این پژوهش از افراد سوال شده که «آیا شما درک کاملی از اهداف سیاست‌های اجتماعی تهیه شده توسط دولت فدرال روسیه در دو سال اخیر دارید؟ (منظور سیاست‌های اجتماعی مربوط به شرایط و سطح زندگی مردم است). پاسخ‌ها به این ترتیب است: ‌13،5% «بله، کاملا برایم روشن است»، 52،2% «نه به طور کامل»، 26،2% «خیر» و نهایتا 7،8% «نمی‌توانم پاسخ بدهم». بدین ترتیب، نصف بیشتر مردم کشور از محتوای اصلاحاتی که دولت در جامعه اعمال کرده است، آگاهی کامل ندارند[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. کرمی، ج (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، 43.