رهبر دوران جنگ چین
پس از تجاوز ژاپن به منچوری در سال1931، چیانگ به عنوان رییس دولت ملی از پست خود استعفا داد ولی مجددا با شعار«ابتدا آرامش داخلی، سپس مقاومت در برابر تجاوز خارجی» بر سر قدرت بازگشت. اما این سیاست با مخالفت افکار عمومی مواجه شد. در سال 1932درحالیکه چیانگ تلاش می کرد نخست کمونیست ها(← حزب کمونیست) را شکست دهد، ژاپن به پیشروی و اشغال مناطق بیشتر ادامه داده و شانگهای، سپس نانجینگ را تصرف کرد. این حادثه برای مدتی موجب توقف عملیات چیانگ علیه نیروهای کمونیستی(← حزب کمونیست) شد. چیانگ در دسامبر1936، برای ایجاد هماهنگی میان نیروهای ملی جهت حمله ی گسترده به کمونیست ها (← حزب کمونیست)وارد شیاَن در غرب چین شد، ولی جانگ شوولیانگ(Zhang Xueliang)، فرمانده عملیات غرب ارتش ملی که مخالف سیاست های دوگانه ی برخورد چیانگ با کمونیست ها(← حزب کمونیست) و متجاوزان ژاپنی بود، طی یک هماهنگی با چوئن لای و با همکاری تعدادی از ژنرال های دیگر، چیانگ را به گروگان گرفته و او را وادار به ایجاد جبهه ی متحد علیه نیروهای ژاپنی نمودند. چیانگ پس از امضای این معاهده و بازگشت به نانجینگ، جانگ را تحت بازداشت خانگی قرار داد و تعدادی از ژنرال های همکار وی را دستگیر و به جوخه ی اعدام سپرد. اگرچه تعهد چیانگ به جبهه ی متحد در بهترین حالت فقط اسمی بود، ولی این همکاری ظاهری هم در سال1941شکسته شد.