ببرک کارمل

ببرک کارمل در بین مردم چهره‌ای شناخته شده بود. او در ۱۹۲۹ متولد شد، پدرش ژنرال حسین‌خان، از افراد نزدیک به محمدظاهر شاه بود. ببرک کارمل فارس زبان بود و در ۱۹۶۵، نماینده مردم در مجلس شورا شد. ببرک کارمل و سایر رهبران حزب پرچم، از اواسط سال ۱۹۷۹، هم‌زمان با تشدید تندروی‌های امین علیه شوروی، طرف توجه سردمداران کرملین قرار گرفتند.

پس از دخالت نظامی شوروی و کشته‌شدن امین، ببرک کارمل، که هوادار مسکو و سفیر تبعیدی افغانستان در چک و اسلواکی بود، بر سر کار آمد.کارمل به قولی چهار روز پس از مداخله نظامی شوروی و یا به قولی در هفته اول ژانویه ۱۹۸۰ وارد افغانستان شد. قبل از ورود او به افغانستان پیام ضبط‌شده‌اش بر روی نوار، از رادیو تاشکند برای مردم پخش شد.کسانی هم که قبلا به سفارت شوروی پناهنده شده بودند مانند وطنجار،گلابزوی، مزدوریار، اسدالله سروری (رئیس پلیس مخفی) از سفارت خارج شدند و به ببرک کارمل پیوستند و در پست‌های مختلف به‌کار گمارده شدند و دولت جدید به رهبری ببرک کارمل تشکیل شد.کارمل برای جلب‌توجه عمومی، طرح‌ها و وعده‌های تازه‌ای داد؛ مانند آزادکردن زندانیان دوره تره‌کی و امین، آزادکردن اموال مصادره‌شده مردم، ایجاد جبهه ملی پدر وطن، ایجاد خودمختاری برای برخی مناطق، تشکیل مجمعی برای شئون اسلامی، احترام ظاهری به دین، ایجاد وزارت اقوام و قبایل، به‌کارگیری افراد غیرحزبی در مشاغل دولتی، کنارگذاشتن پرچم سرخ که شباهت به پرچم شوروی داشت و تره‌کی آن را تحمیل کرده بود، افراشتن پرچم قدیمی سیاه، سرخ و سبز و تهیه پیش‌نویس قانون اساسی جدید. این وعده‌ها اگرچه عملی نشد، اما در جلوگیری از پیشروی مجاهدین مؤثر بود.

به‌رغم تلاش‌هایی که ببرک کارمل برای ایجاد تغییر نسبی در وضعیت موجود و جلب نظر عمومی برای کاهش دامنه‌های بحران و شورش انجام می‌داد، مداخله نظامی شوروی و حمایت آن از تشکیل دولت جدید، پایه‌های مشروعیت حکومت کارمل را از همان ابتدا زیر سؤال برد و نتوانست اعتماد عمومی را به خود جلب کند.