ورود زبان چینی به بازار جهانی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

اگرچه هزاران علایم نوشتاری  و دشواری تلفظ ،زبان چینی را یکی از سخت ترین زبان های دنیا برای یادگیری کرده و زبان شناسان آنرا در گروه چهار زبانهای سخت دنیا قرار داده اند[۱] و تا چند دهه پیش کسی جرات و رغبتی برای یادگیری آن از خود نشان نمی داد،اما امروزه این دشواری ها نه تنها نتوانسته مانع گرایش و تمایل میلیون ها نفر در سراسر جهان برای یادگیری این زبان شود، بلکه " توسعه اقتصادی چین طی دو دهه گذشته" و" حضور فعال سرمایه گذاران خارجی در این کشور" و "اتخاذ سیاست درهای باز از سوی دولتمردان چینی" موجب شده که این زبان دشوار و مهجور، در قرن بیست و یکم در آستانه تبدیل شدن به یک زبان بین المللی قرار گرفته و برای جهانی شدن و همدوش شدن با زبان انگلیسی،زمینه سازی نماید.

افزایش سرسام آور زبان آموزان چینی در سراسر جهان و ایجاد کرسی های تدریس آن در دانشگاههای معتبر شرق و بویژه غرب و سرازیر شدن سالانه دهها هزار دانشجوی خارجی به چین به منظور یادگیری زبان چینی و فرهنگ چینی، گواه روشن این واقعیت است.

بر اساس آمار منتشره از سوی وزارت آموزش چین ،هم اکنون بیش از 30 میلیون نفر در سراسر جهان و در سطوح مختلف از مدارس ابتدایی و متوسطه گرفته تا دانشگاهها و مراکز علمی-پژوهشی، سرگرم یاد گیری زبان چینی هستند[۲].طبق این آمار در حال حاضر بیش از 2500 دانشگاه در یکصد کشور جهان اقدام به راه اندازی کرسی های آموزش زبان چینی کرده و در انگلستان وآمریکا هزاران مدرسه ی ابتدایی و متوسطه زبان چینی را در زمره زبان های انتخابی دانش آموزان قرار داده اند،[۳]و در شرق آسیا بیش از بیست هزار معلم به امر آموزش زبان چینی به داوطلبان اشتغال دارند که این مقدار پاسخگوی خیل داوطلبان نیست.[۲]

وزارت آموزش چین سالانه علاوه بر اعزام صدها معلم داوطلب برای تدریس زبان چینی به دیگر کشورها،دانشجویان چینی شاغل به تحصیل در کشورهای خارجی و یا زبان آموختگان همان کشورها را به کار گرفته تا بتواند بخشی از نیاز سیل مشتاقان به یادگیری زبان چینی را پاسخ دهد. این وزارت خانه که از سال 1951مسئولیت آموزش زبان چینی به علاقمندان خارجی را بر عهده گرفت،در سال 1998 جهت ایجاد وحدت رویه در سیستم آموزشی و متون درسی وبرگزاری آزمون یکسان و صدور گواهینامه معتبر برای زبان آموختگان،اقدام به برگزاری آزمون سراسری تحت عنوان" آزمون مهارت زبان چینی" ((HSK همچون آزمون سراسری تافل نمود. این آزمون در سال 2004 در 151 حوزه امتحانی در 34 کشور جهان بصورت همزمان برای بیش از 90هزار زبان آموز برگزار و گواهینامه ی معتبر کسب مهارت در زبان چینی برای آنان صادر شد[۴].

طبق آمار منتشره از سوی وزارت آموزش چین،میزان داوطلبان شرکت کننده در آزمون بین المللی HSK سالانه 40 درصد رشد داشته است[۵] و این درحالی است که فقط  در سال 2004 بیش از 86 هزار دانشجوی خارجی نیز جهت تحصیل در رشته ی زبان و ادبیات و فرهنگ چینی،در بیش از 300 دانشگاه این کشور ثبت نام به عمل آورده اند.

موج فراگیری زبان چینی و یا به تعبیر دیگر،تب چینی آموزی،در سراسر دنیا این ایده را در بین برخی از تحلیلگران به وجود آورده است که با توجه به موج مهار نشدنی توسعه اقتصادی چین طی دو دهه گذشته، امکان جهانی شدن زبان چینی نیز غیر محتمل نخواهد بود. زبانی که هم اکنون مورد استفاده یک چهارم جمعیت دنیا است و اقتصاد آن قدرت های بزرگ اقتصادی و تولیدی و تجاری جهان را به چالش کشیده و آنها را ودار نموده در مقابل تولید انبوه و ارزان قیمت کالاهای چینی زانو زده و یا با آن به نحوی کنار بیایند.

در حال حاضر جهان به این واقعیت پی برده است که در آینده ناچار از توسعه ی روابط اقتصادی و همکاریهای تجاری و سیاسی و فرهنگی با چین است و برای منطقی کردن این روابط نیازمند تفاهم و گفتگو و شناخت روحیات و زبان و فرهنگ مردم این کشور است. از اینرو از اواخر قرن گذشته و به ویژه اوایل قرن جاری به زمینه سازی انجام این گفتگو از طریق یادگیری زبان چینی و فرهنگ چینی پرداخته و با اعزام سالانه دهها هزار دانشجو به چین،مقدمات این تبادل را فراهم ساخته است. هم اکنون تعداد زیادی ازسفرا، دیپلمات ها،تجار، مسئولین پروژه ها و مدیران اجرایی شرکت های بزرگ بین المللی که در چین کار می کنند را همین فارغ التحصیلان و دانش آموختگان و زبان آموزان چینی کشورهای سرمایه گذار تشکیل می دهند. آنان به دلیل تسلط به زبان چینی و آشنایی با فرهنگ وخلقیات و روحیات اجتماعی مردم این کشور، به راحتی با مسئولین و مقامات عالیرتبه و تکنسین ها و کارشناسان و حتی کارگران چینی به زبان خودشان صحبت کرده و ارتباط برقرار می کنند. طرف های چینی نیز به دلیل عدم آشنایی با زبان خارجی از این امر که کار آنان را آسانتر ساخته است استقبال کرده و هر دو طرف از این قضیه سود می برند[۶][۷]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. روزنامه ی چا ینا دیلی 19 ژوئیه2005    
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ خبرگزاری شین هوا ،15ژوئن  2005
  3. روزنامه ی چا ینا دیلی،19ژوئن  2005  
  4. روزنامه ی چا ینا دیلی،19 ژوئن 2005
  5. خبرگزاری شین هوا، 15 ژوئن 2005
  6. سابقی، علی محمد(1402).مشاهدات حضوری از سال 1379تا1384(به عنوان رایزن فرهنگی).
  7. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.