مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی و اجتماعی
مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی
ددر قانون اساسی چین آمده است: زنان از حقوق سیاسی انتخاب کردن و انتخاب شدن و حق مشارکت در مدیریت امور ملی و اشتغال به مشاغل عمومی و غیره را به صورت برابر با مردان دارند. از میان نمایندگان دهمین دورهی مجلس ملی نمایندگان خلق چین، شمار نمایندگان زن 604 نفر( 20/2 درصد از نمایندگان) میباشد. از این میان، تعداد زنان عضو کمیتهی دائمی21 نفر بوده که 13/2در صد از اعضای این کمیته را شامل میشود. در دهمین دور کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین، اعضای زن 373 نفر بود که معادل 16/7درصد از اعضا است. از این میان، تعداد زنان عضو کمیتهی دائمی 35نفر، معادل 7/1در صد اعضای کمیتهی دائمی است. دولت چین، برای ایجاد زمینه جهت مشارکت فعال زنان در امور سیاسی و برخورداری آنها از حقوق سیاسی، ساختار مناسب آموزشی و انتخاب کادرهای زن را ایجاد و آن را تکمیل کرده است. در سال 2003 ، 7 تن از زنان چین در کادر رهبری این کشور جای گرفتند: خانمها«ووای» معاون نخست وزیر، «خِه لولی» ،«گو شیولیان» و «اویون چیموگ» نایب رییس کمیتهی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق، «چن جیلی» عضو شورای دولتی، «یو یان دون» و «هائو جیانشیو» نایب رئیس کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین. از 28 وزارتخانهی چین یک وزیر و 15معاون وزیر دیده میشوند. تعداد زنانی که در ردهی حزبی سطوح استان، شهر و شهرستان در کادر رهبری قرار دارند، به 5056 نفر میرسد که از این تعداد در سطوح استانی56 نفر و تعداد زنان شهردار و معاون شهردار نزدیک به 500 نفر بوده است. در انتخابات نمایندگان مجلس ملی و محلی، نسبت شرکت زنان به 73/4درصد بوده است.
مشارکت زنان در فعالیتهای اجتماعی
به دنبال توسعهی پایدار اقتصادی و اجتماعی چین، زنان چین نیز بیش از پیش در فعالیتهای اجتماعی شرکت میکنند: در جریان برنامهی توسعهی مناطق غربی، زنان چین فعالانه در پروژههای مختلف کمک به توسعهی اجتماعی و فرهنگی این مناطق، همچون«ساخت خانههای مسکونی»؛ «رفع کمبود آب آشامیدنی»؛ «طرح اخلاق اجتماعی»، «طرح آموزش اخلاقی کودکان چین»؛ «طرح توسعهی کتابخوانی در میان کودکان، جوانان، نوجوانان و زنان» و فعالیت«زنان، خانه و محیط زیست» برای تعمیم حفاظت از محیط زیست مشارکت جدی داشته است. آنان همچنین، با همکاری نهادهای مختلف300، هزار مدرسه احداث کرده و انجمن آموزش خانگی را در بیش از70 درصد شهرستانها شهرها و مناطق محروم گسترش داده و به ارتقای سطح آموزش و پرورش خانگی والدین کمک کردهاند.[۱]
کتاب شناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص336-338