اثرات بحران‌ سوریه بر اقتصاد

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۵ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « ====اثرات بحران‌ سوریه بر اقتصاد==== با تشدید بحران سوریه و از بین رفتن جایگاه این کشور در بازار جهانی و همچنین نقش ترانزیت کالایی که سوریه طی سال‌ها پیش، میان کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با اروپا ایفا می‌کرد، حالا به نظر می‌رسد که این جایگاه ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

اثرات بحران‌ سوریه بر اقتصاد

با تشدید بحران سوریه و از بین رفتن جایگاه این کشور در بازار جهانی و همچنین نقش ترانزیت کالایی که سوریه طی سال‌ها پیش، میان کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با اروپا ایفا می‌کرد، حالا به نظر می‌رسد که این جایگاه از دست رفته‌باشد.

در گذشته سالانه بیش از ۳۰ هزار محموله ترانزیت کالا، از اراضی سوریه عبور می‌کرد.. این محموله‌ها که عموماً با کامیون منتقل می‌شدند، از اردن و ترکیه عبور می‌کردند که نقشی به­سزا در سودآوری ترانزیتی این کشورها داشتند.

اقتصاد سوریه در بحبوحه درگیری­های جاری که در سال 2011 آغاز شد، به شدت رو به وخامت گذاشته است و از سال 2010 تا 2017 بیش از 70 درصد کاهش یافته است. دولت برای رسیدگی کامل به اثرات تحریم های بین المللی، آسیب های گسترده زیرساخت ها و کاهش مصرف داخلی تلاش کرده است.

کاهش تولید، کاهش یارانه­ها و تورم بالا باعث کاهش ذخایر ارزی، افزایش کسری بودجه و تجاری، کاهش ارزش پوند سوریه و کاهش قدرت خرید خانوارها شده است.

در سال 2017، برخی از شاخص‌های اقتصادی از جمله نرخ ارز و تورم شروع به تثبیت کردند؛ اما فعالیت‌های اقتصادی در رکود باقی مانده و تولید ناخالص داخلی کاهش یافته است.

قبل از آشفتگی، دمشق سیاست‌های آزادسازی اقتصادی؛ مثل کاهش نرخ بهره وام، افتتاح بانک‌های خصوصی، تجمیع نرخ‌های ارز چندگانه، افزایش قیمت برخی از اقلام یارانه‌ای و ایجاد بورس دمشق را آغاز کرده بود؛ اما اقتصاد همچنان به شدت تحت کنترل است و مشکلات اقتصادی بلندمدت؛ مثل موانع تجارت خارجی، کاهش تولید نفت، بیکاری بالا، افزایش کسری بودجه، افزایش فشار بر منابع آب ناشی از استفاده زیاد در کشاورزی، تماس صنعتی و آلودگی آب و آسیب‌های گسترده زیرساخت‌ها هنوز ادامه دارد.

در سال ۲۰۱۱ و با شروع جنگ، گردشگری در سوریه نابود شد و تنها بخشی از گردشگری دینی و آن¬هم به صورت بسیار جسته و گریخته ادامه پیدا کرد و در سال ۲۰۱۸، گردشگری بار دیگر تلاش خود را برای بازیابی نقش خود در اقتصاد سوریه آغاز کرد؛ اما در سال ۲۰۲۰ و با شروع بیماری کرونا، همان بخش کوچک از گردشگران نیز که برای گردشگری دینی از عراق، لبنان و ایران به سوریه سفر می کردند نیز به طور کامل متوقف شد و در این سال، تنها ۲۰۰ هزار نفر برای اقامت گردشگری به سوریه سفر کردند.

حوزه کشاورزی سوریه در سالهای اخیر با چند مشکل اساسی روبرو شد: ابتدا موضوع تأمین آب کشاورزی که به دلیل از بین رفتن زیرساخت های آبرسانی با کاهش چشمگیری روبرو شد و دوم موضوع برق که مهمترین عامل در پمپاژ آب به اراضی دور دست سوریه بود؛ همچنین، خشکی منابع مهم آبی؛ مانند خشک شدن دریاچه «مزیریب» در درعا و شهرهای دیگر، طی چند سال گذشته و آلودگی منابع آبی باقی مانده و هکتارها زمین  کشاورزی در جنگ مزید بر علت است.

صنعت سوریه به دلیل جنگ فلج شده و بسیاری از زیر ساخت های آن به خصوص برق، نفت و گاز به شکل کامل دچار آسیب و قطع شده است. همچنین وضعیت نظامی حاکم بر سوریه در کندی روند بازگشت صنعت به سوریه بی تأثیر نبوده­است. صنایع بزرگ سوریه مانند صنایع نساجی، ریسندگی و دوخت لباس، با کمترین ظرفیت خود فعالیت می کنند.

ولی در سال ۲۰۲۰ و با آزادسازی بسیاری از سرزمین های سوریه و به خصوص قلب صنعتی سوریه یعنی شهر حلب این کشور شاهد رشد صنعت است؛ اما همچنان مهمترین عامل یعنی تحریم های بین المللی مانع پیشرفت آن است. صنایع شیمیایی، شیشه و سیمان نیز در حال بازسازی هستند. اما توجه به صنایع غذایی تنها در برخی از کارخانجات دولتی و نزدیک به افراد دولتی؛ به خصوص کارخانجات وزارت دفاع سوریه عملی خواهد شد. همچنین انتظار می رود که صنایع کودسازی که بیشتر برای مصارف کشاورزی و نظامی مورد استفاده قرار میگیرد رشد کرده و صنایع ریخته گری، تراش کاری، تعمیرات و نگهداری قطعات صنعتی پیشرفت کند زیرا این صنایع تنها با هدف تقویت نیروی نظامی تقویت خواهند شد. همچنین صنایع وابسته به ژنراتور های برق که در حال حاضر به صورت بسیار گسترده ای در موسسات دولتی مورد استفاده قرار می گیرد نیز مورد اهمیت قرار خواهد گرفت.

جنگ سوریه، برنامه انرژی این کشور را تغییر داد. نیروهای کُرد با حمایت آمریکا، در سال ۲۰۱۶ و با عقب راندن داعش از مناطق نفتی سوریه، بر چاه­های نفت این کشور سیطره یافتند و تاکنون نیز این مناطق تحت اختیار این گروه است و همچنان بیشترین تمرکز انرژی سوریه در منطقه تحت سیطره کردها قرار دارد و دولت سوریه برای تأمین انرژی خود، بخشی را از نیروهای کرد و بخشی دیگر را از بازار سیاه انرژی خریداری می کند. لبنان نیز بخشی کوچکی از احتیاجات سوریه را تأمین می­کرد؛ اما در سال ۲۰۲۱ و با بالاگرفتن بحران انرژی و مواد سوختی در لبنان، به دلیل تحریم های آمریکا علیه این کشور، این مسیر مسدود شد.

در سال ۲۰۲۱ برنامه ریزی وسیعی برای جایگزینی انرژی های تجدید پذیر از جمله انرژی خورشیدی و انرژی بادی در سوریه انجام شده است.