دشت های سودان
سرزمین سودان، دشت گسترده رسوبی، با شیب اندک است. ارتفاعات این کشور که حدود پنج درصد از سرزمین‌های آن را شامل می‌شوند عبارت‌اند از : کوه‌های «آماتونج» در جنوب، تپّه‌های مُشرف بر دریای سرخ در شرق، کوه‌های «نوبه» در جنوب استان کردفان، کوه «میدوب» و «مرّة» در دارفور. (2013,ttea.gov.sd)
مهم‌ترین دشت‌هایسودان، از نظر نوع خاک عبارت‌اند از:
1- دشت‌هایماسه‌ای در بخش صحرایی و شبه صحرایی، در شمال و غرب سودان. اگرچه این بخش چندان حاصلخیز نیست ولی در برخی از این دشت‌ها، توتون، بادام زمینی، کنجد و کرکدی[7]، کاشته می‌شود و قسمت مرتع‌ها و چراگاه‌های مناسبی برای دام‌ها، یافت می‌شود.
2- دشت‌هایپوشیده از خاک رُس، در نواحی مرکزی و و شرق سودآنکه دربردارنده مهم‌ترین مناطق کشت پنبه و ذرّت هستند. در جنگل‌های این دشت‌ها، صمغ عربی و انواع چوب، قابل بهره‌برداری است.
3- دشت‌های پوشیده از خاک سرخ در جنوب سودان
4- دشت‌هایپوشیده از رسوبات در کرانه‌های رود نیل و درّه‌ها، که حاصلخیزترین بخش از زمین‌های سودان به‌شمار می‌روند.
زمین‌های قابل کشت در جمهوری سودان حدود دویست میلیون(000/000/200) هکتار است. بیست درصد از زمین‌های قابل کشت این کشور، یعنی چهل میلیون (000/000/40) هکتار آن را، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر ظرفیت کشاورزی سودان تا پنج برابر, قابل افزایش است. (2013,ttea.gov.sd)
6/11 درصد از مساحت کل کشور سودان، به وسیله جنگل‌های، پوشیده شده است. (وزارة الإعلام،2011: 5 و 2013,sudangeo.php) جنگل‌های و مراتع طبیعی این کشور، حدود پنجاه و هشت میلیون و پانصد هزار(000/500/58) هکتار از اراضی این کشور را تحت پوشش دارند. (2013,sudan.sd/sudangeo.php)