تاریخ دوره باستان آرژانتین
تاریخ دورهی باستان:
اولین نشانههای حضور انسان در آرژانتین در منطقهی پاتاگونیا (پیدرا موسیو، سانتا کروز[1]) کشف شده است که مربوط به 8000 تا ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) میباشد. این آثار نشان میدهند مردم این مناطق شکارچی بوده و زندگی موقّتی در این مناطق داشتهاند. تا کنون آثاری که نشاندهندهی استقرار قوم و گروهی در این مناطق باشد، به دست نیامده است (Leitner ,2000: 14).
اولین آثار به دست آمده از اقوام ساکن در منطقهی چاکون نشاندهندهی آن است که بین مردم قبایل ساکن در این مناطق و بومیان محلّی تبادل کالا و تبادل فکری وجود داشته است. اینچنین مراکز فرهنگی در کاتامارکا و توکومان توسعهی بیشتری یافته بود (Leitner ,2000: 14).
در آغازاوایل عصر میلاد، تمدّنهای متعدّدی مبتنی بر کشت ذرّت در ناحیهی غربی آند (سانتا ماریا[2]، هوارپس[3]، دیاگوییتاس[4]،سانتاویرونس[5]) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت «پاچاکوتک»[6] به منطقهی کنونی شمال غربی آرژانتین حمله و آن را تسخیر کرد و کلّ این ناحیه را با نام «کولاسویو»[7] یکپارچه ساخت. گوآرانیا در منطقهی شمال شرقی بر اساس (تولید) یوکا و سیب زمینی شیرین، توسعه یافت. مناطق مرکزی و جنوبی (پامپاس و پاتاگونیا) که تحت سیطرهی فرهنگهای عشایری (بیابانگردی) قرار داشتند، در قرن ۱۷ میلادی توسّط ماپوچهها با یکدیگر متّحد شدند (Luna,1994).