جشنها و سرودها در آرژانتین
جشنها و تعطیلات معمولا مناسبتهایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشنها و فستیوالهای زیادی را میتوان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ آرژانتین در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در آرژانتین به ثبت رسیده است. این جشنها از جشنهای شهری و روستایی گرفته تا استانها و جشنهای ملی را شامل میشود.
از بازیها، جشنها و سنتهایی همچون: لاپایادا، لادوما، ال خوئگو دلاسورکیخا، لایرا، لاماتشاداه، ال پریسون ناسیونال، ال مالامبوا، ال کارناوالیتو^، لاس باگوالاسل؟، لاسوئیسا، لازامبا، لاچاکاررا" به عنوان فرهنگ عامه در مناطق مختلف کشور نام برده شده است (112 :2002 .(Leitner,
در سال ۲۰۱۰ م دولت آرژانتین با هدف فراهم آمدن زمینهای برای گسترش و افزایش مسافرتهای داخلی مردم چندین روز به تعطیلات آرژانتین اضافه کرد. این روزها، همگی بین دو روز تعطیلی قرار دارند (www.argentina.gob.ar) که در زبان اسپانیایی عبارت «پل زدن» برای آن به کار میرود. بدین معنی که بین دو روز تعطیل، یک روزکاری پل زده میشود. تا تعطیلات گستردهتر شود.
1. La payada 2. La doma
3. el Jvego de la Sortija 4. La yerra
5. La mateada
6. el pericon Nacional 7. el malambo 8. el carnavalito 9. las bagualas 10. la cueca 11. la zamba
12. la chacarera
۲۵۳
۲۵۴
جشن تکلیف
جامعه آرژانتینی در گذشته بسیار مذهبی بوده است و این موضوع اختصاص به مسیحیان، مسلمانان و یا یهودیان نداشته است. در این راستا مراسم و برنامههای مذهبی با آداب و رسوم خاص و به صورت کامل برگزار میشده است. از جمله رسومیکه از گذشتههای دور وجود داشته و هنوز نیز توسط خانوادههای مذهبی و مدارس وابسته به کلیسا اجرا میشود، برگزار جشن تکلیف دخترانی است که به سن ۱۵ سالگی رسیدهاند و به صورت خاص و باشکوهی برگزار میشود.
موسیقی عامه
موسیقی عامه فالک آرژانتین به طور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقصهای محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. شاید شکلگیریگسترده ترانههای عامیانه به دوره پرون بازگردد. این در واقع نماد اعتراضی به وضعیت موجود کشور بود، به همین دلیل هنرمندان میکوشیدند مخالفتهای خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکو، بزرگترین موسیقیدان سبک فالک آرژانتین، و مرسدس سوسا شخصیتهایی بودند که نووا کانسیون (خبر ترانهها) را تعریف میکردند و در این فرایند شهرت جهانگستر یافتند. این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید و در دهه ۱۹۷۰ م به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد (53 .(Lazaro,1959: