روزنامه های اردن

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۴ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''روزنامه ها''' اتحاديه روزنامه نگاران اردن در سال 1953تاسيس شد و هدف آن اهتمام و توجه به امور مطبوعات و روزنامه نگاران بود. اين اتحاديه قانوني براي مطبوعات صادر کرد. که در سال 1983 با قانون جديدتري تعويض شد که قانون جديد اتحاديه روزنامه نگاران خوا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

روزنامه ها

اتحاديه روزنامه نگاران اردن در سال 1953تاسيس شد و هدف آن اهتمام و توجه به امور مطبوعات و روزنامه نگاران بود. اين اتحاديه قانوني براي مطبوعات صادر کرد. که در سال 1983 با قانون جديدتري تعويض شد که قانون جديد اتحاديه روزنامه نگاران خوانده مي شد.(89)

الحق يعلو اولين روزنامه اي است که توسط محمد الانسي متولد 1980 لبنان و عبداللطيف شاکر متولد 1898 با پشتيباني ملک عبدالله اول در اردن به چاپ رسيد. اين روزنامه با دست نوشته مي شد و سپس تکثير و منتشر مي شد اين روزنامه را يکبار درهفته منتشر مي کردند و حاوي اخبار سياسي عرب و امور و اخبار جنگ و تحرکات و فعاليت هاي پادشاه بود. (90)

الشرق العربي نيز اولين روزنامه اي است که در شرق اردن منتشر شد. اولين شماره آن در 28 ايار 1923 يعني سه روز پس از استقلال اردن انتشار يافت. اين روزنامه هفته اي يک‌بار و گاهي دو هفته يک‌بار منتشر مي شد و علاوه بر چاپ اخبار و آگهي ها و قوانين، به چاپ مقالات سياسي و ادبي و علمي و قصائد نيز مي پرداخت. مدير مسئول آن محمد شريقي اهل دمشق بود که پس از سقوط حکومت فيصل به اردن آمد. (91) در اين دهه چهار روزنامه ديگر نيز در کنار روزنامه شرق انتشار مي يافت.(92)

در دهه بعد سه روزنامه به نام هاي الميثاق و الوفاء و الجزيرة نيز منتشر شد.(93) روزنامه هاي به چاپ رسيده در دهه چهل عبارتند از: الجهاد، العهد، النسر، الحق، الحريــة، الجامعــة الاسلاميــة، النهضــة، الدفاع و شباب العرب بودند. (94)

سال 1927 تاريخ حقيقي تولد روزنامه هاي خصوصي در اردن است؛ در اين تاريخ 4 روزنامه خصوصي منتشر شدند: جزيرة العرب توسط حسام الدين خطيب، الشريعــة توسط کمال عباس و محمود کرمي، صدي العرب توسط صالح صمادي و الاردن توسط خليل نصر.

سه روزنامه اول بيش از يک سال عمر نکردند، اما روزنامه چهارم يعني الاردن تنها روزنامه اي است که چاپ آن تا سال 1982 ادامه داشت که با دستور وزارت رسانه ها چاپ آن به دليل بي نظمي متوقف شد. تمامي اين روزنامه ها هفته اي يک‌بار منتشر مي شدند. (95)

در اواخر دهه سي دو روزنامه منتشر شدند که از همة روزنامه هاي اردن (به جز روزنامه الاردن) دوام بيشتري داشتند: الوفاء توسط صبحي زيد کيلاني و الجزيره توسط تيسير ظبيان. اولين شماره الوفاء در 21 نيسان 1938 در امان منتشر شد که تا پايان سال 1947 ادامه داشت. در سال 1946 سردبيري آن را صلاح طوقان عهده دار بود. اين روزنامه سه شنبه ها چاپ مي شد و به موضوعات ادبي و سياسي مي پرداخت. (96)

اولين شماره الجزيره در تاريخ 27/10/1939در امان منتشر شد. اين روزنامه به جز شنبه ها که روز تعطيلي آخر هفته بود هر روز در 4 صفحه انتشار مي يافت. در ماه دوم، به مدت چند روز متوقف شد و سپس دوباره شروع به کار نمود و اين بار به دليل افزايش قيمت کاغذ سه روز در هفته چاپ مي شد که تا سال 1954 ادامه يافت گرچه محتواي آن روزنامه اي سياسي و ادبي محسوب مي شد، ولي قصه، شعر و مناظرات ادبي بين نويسندگان اردني را نيز دربرمي‌گرفت. (97) اين روزنامه در نهايت در سال 1941 به دليل يک مقاله سياسي به نوشته رياست آن توقيف شد و تا سال 1945 منتشر نشد؛ رئيس اين روزنامه در مقاله خود از انقلاب رشيد عالي الکيلاني در عراق حمايت کرد و معتقد بود که بايد حکومت واحدي در عراق و سوريه و لبنان و اردن به رياست ملک عبدالله تشکيل شود. به دنبال اين مقاله ، وي توسط استعماگران انگليسي که در اردن حکومت مي کردند دستگير شد و به زندان افتاد. اين روزنامه از سال 1945 دوباره شروع به کار کرد. (98)