توپوگرافی اردن
توپوگرافی
این کشور به طور عمده از یک فلات به ارتفاع 700 الی 1000 متر تشکیل شده که دره‌ها و گلوگاه‌های باریک، آن را به تله‌هایی بلند و تعداد کمی‌مناطق کوهستانی تبدیل کرده اند.
شکستگی‌های سطح زمین در شکاف عظیم زمین شناسی که به سمت جنوب، از دره اردن و میان خلیج عقبه و دریای سرخ عبور می‌کند کاملا مشهود است، این شکستگی به تدریج در جنوب کشور ناپدید می‌شود. بزرگ ترین بخش کرانه باختری بیابان است که بیانگر شکل زمین و ویژگی‌های دیگر مرتبط با این خشکی وسیع است. بخش گسترده ای از شن و ماسه و تپه‌های شنی، به خصوص در جنوب و جنوب شرقی، همراه با دشت نمک وجود دارد. تنها گیاهانی که توانسته اند لرزش های گاه و بی گاه تپه‌های ماسه سنگی و کوه‌های کم ارتفاع را تحمل نموده و در این منطقه رشد کنند، گیاهانی هستند که فقط مدت کوتاهی پس از بارش زمستانی رشد نموده و سپس از رشد باز می‌ایستند.در این مناطق موجودات محدودی می‌توانند زندگی کنند و این منطقه کم جمعیت ترین مکان اردن محسوب می شود.
به علت گود بودن قسمت غربی کرانه باختری، صحرا به سمت کوهستان‌های اردن افزایش می‌یابد. کشوری استپی با فلات‌های آهکی که برش‌های بلند و عمیق با متوسط ارتفاع 900 متر.دارد. نشست‌های گاه به گاه در این منطقه به 1200 متر در قسمت شمالی و بیش از 1700 متر در بخش جنوبی می رسد. مرتفع ترین نقطه در کوه رم[5] به ارتفاع 1754 متر می‌باشد، کوهستان‌ها محل روستاهای قدیمی‌هستند. لبه غربی این دشت‌ها یک پرتگاه را در راستای شرقی رود اردن، عمق دریای مرده و ادامه آن جنوب دریای مرده را شکل می‌دهد. اغلب وادی‌ها از دشت‌ها تا فرو رفتگی ها زه‌کشی شده اند تا در مدت کوتاه بارش‌های زمستانی بتوانند آب مورد نیاز را تأمین کنند. (5)
به طور خلاصه بخش اعظم اردن بادیه (4/78 درصد كل مساحت) تشكیل می‌دهد. همچنین 2/11 درصد به دشت‌ها و 2/9 درصد به دره‌ها و 6/0درصد به كوه‌ها اختصاص دارد و همین درصد از سرزمین اردن را آب پوشانده است. (6)
نمودار مساحت اردن بر اساس مناطق جغرافیایی به صورت زیر نمایش داده می‌شود: (7)