حوادث سیاسی اتیوپی پس از سرنگونی سرهنگ هایلا ماریام
روند حوادث سیاسی اتیوپی پس از سرنگونی سرهنگ هایلا ماریام
همانطور که اشاره شد در ماه می 1991، ائتلافی از نیروهای شورشی موسوم به جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی رژیم منگیتسو هایله ماریام را سرنگون کردند . جبهه آزادي بخش مردم تیگرای 26(TPLF) به همراه جبهه آزادي بخش ارومو 27 (OLF) و چند جناح سیاسی دیگر پس از پیروزی و تصرف پایتخت، دولت انتقالی اتیوپی 28(TGE) را پایه گذاری کردند که دربرگیرنده
26. Tigrayan People's Liberation Front 27, Oromo Liberation Front
28, Transitional Government of Ethiopia
|
|
87 عضو از نمایندگان مردم بود و اساس کار آن، تدوین منشور ملی برای انتقال قدرت بشمار می رفت . ملس زناوی از اعضاء اصلی جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی نیز به عنوان رئیس جمهور موقت دولت تا زمان برگزاری انتخابات منصوب شد. در ژوئن 1992 جبهه آزادي بخش ارومو از دولت خارج شد و در مارس 1993 نیز اعضای ائتلاف دموکراتیک مردمی جنوب اتیوپی دولت را ترک کردند
جبهه آزادی بخش خلق اریتره (EPLF) که به مبارزه مسلحانه علیه رژیم منگیتسو پیوسته بود نیز کنترل اریتره را در دست گرفت و دولت موقتی را تشکیل داد. اریتره در تاریخ 24 می 1993 به استقلال کامل دست یافت.29
نخستین انتخابات اتیوپی برای تعیین 547 عضو مجلس قانون گذاری این کشور در ژوئن 1994، برگزار شد. انتخابات دیگری نیز برای تعیین شوراهای ملی و هیأت های قانون گذاری محلی در می و ژوئن 1995 برگزار گردید.با این حال بدلیل بروز اختلافاتی بین جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی (EPRDF) که حاکمیت کشور را در دست داشت و دیگر گروه ها و سازمان هایی که در سقوط دولت هایلا ماریام نقش داشتند بیشتر احزاب و گروه های مخالف این انتخابات ها را تحریم کردند و این مسأله، موجبات ریزش آرا و تزلزل نسبی جایگاه جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی را فراهم آورد .
دولت فدرال دموکراتیک جمهوری اتیوپی سرانجام در آگوست 1995 استقرار یافت و نگاسوگیدادا 30 به ریاست جمهوری کشور انتخاب شد. ملس زناوی نیز به عنوان نخست وزیر اجرائي
29 - برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد کشور اریتره به کتاب " جامعه و فرهنگ اریتره" مراجعه شود. Negasso Gidada- 30
33
قدرت را در دست گرفت. ملس زناوی پس از تشکیل کابینه سیستم فدرالی قومیتی را پایه گذاری کرد و بخش عمده ای از قدرت را با مرکزیت و کنترل دولت مرکزی به حکومت های قومی محلی واگذار نمود . زناوی سپس فضای باز سیاسي را در کشور پدید آورد و احزاب سیاسی و مطبوعات خصوصی پس از سال ها اختناق و استبداد به فعالیت پرداختند. با این حال دولت از سال 1997 بتدریج درصدد محدود ساختن فضای سیاسي جامعه برآمد و بسیاری از احزاب سیاسي و مطبوعات خصوصي غیرقانوني اعلام شده و فعالیت آنها ممنوع گردید. با اوج گیري مخالفت هاي مردمی و دانشجویان ؛ دولت از اوایل دهه 2000 میلادي به سرکوب مخالفان پرداخته و انتخابات مجلس سال 2005 در شرایطي برگزار شد که احزاب سیاسي مخالف دولت ملس زناوی را به تقلب گسترده و دست کاری در آراء متهم ساختند و تظاهرات بزرگی در آدیس آبابا برگزار شد که با سرکوب خشن نیروهاي امنیتی موجب کشتار صدها نفر از تظاهرکنندگان شد. دولت اتیوپی در سال هاي بعد فضاي سیاسي کشور را تحت نظارت شدید خود قرار داد و هزاران نفر از مخالفان دولت از جمله رهبران گروه های مخالف دولت نیز دستگیر شده و به زندان افتادند. شدت عمل دولت در این سال ها که با دوره حاکمیت هایلا ماریام مقایسه می شد بطوری افزایش یافت که سازمان عفو بین الملل در گزارش سال 2009 میلادي
خود دولت را به قتل و زندانی کردن صدها تن از مخالفان سیاسي ، اعمال محدودیت هاي جدي براي فعالیت مطبوعات مخالف دولت ، آزار اقلیت‌های قومی از جمله سومالیایی‌های شرق منطقه اوگادن و ایجاد فضای امنیتی در دانشگاه هاي کشورمحکوم ساخت. علاوه بر آن روشنفکران و اندیشمندان این کشور اعطاي استقلال به اریتره و محروم ساختن اتیوپی از دستیابی به آب هاي آزاد را به همراه دخالت اتیوپی در امور 34
داخلي سومالي و براه انداختن جنگی بی حاصل با اریتره در سال هاي 1998 تا 2000 میلادي ( که خسارات سنگینی بر اقتصاد کشور وارد آورد) را از اشتباهات بزرگ وی می دانستند که لطمات جبران ناپذیري بر جایگاه سیاسي و اقتصادي اتیوپي برجاي نهاد. در عین حال زناوي تلاش داشت با انجام برخي اقدامات همچون پر رنگ کردن هرچه بیشتر نظام فدرالیسم کشور و ایفای نقش موثر در حل و فصل برخي بحران هاي منطقه اي پایگاه اجتماعی خود را در داخل و خارج کشور بهبود بخشد. ملس زناوي در سال 2012 بدلیل ابتلاء به سرطان در بیمارستاني در بروکسل درگذشت و هایله میریام دسالگن معاون او سمت نخست وزیری کشور را عهده دار گشت. (http://www.lonelyplanet.com/ethiopia/history)