یائو و شون
تقریبا، از4000 سال پیش، در روند شکل گیری ملیت«خوا شیا» چندین شخصیت برجسته در میان ملت چین پا به عرصه‌ی وجود گذاردند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان از«یائو» ، «شون» و «یو» نام برد. گفته می‌شود که از« یائو» در کتاب‌های«شانگ شو» و «شی جی» و «فانگ سون» که از قدیمی‌ترین کتاب‌های چینی هستند، نام برده شده است. برخی نیز گفته‌اند«یائو» از نسل جوان‌تر«خوانگدی»(امپراتور زرد)،پدر ملت«خوا شیا» بوده است. وی باهوش و مهربان و مورد احترام همه بود. در 16 سالگی به عنوان رئیس قبیله انتخاب شد. طبق یادداشت‌های تاریخی، «یائو» پایتخت خود را در«پینگ یانگ» در شهر «لین فِن» کنونی، در استان«شنسی» قرار داد.
او، پس از رسیدن به مقام ریاست قبیله، نخستین کاری‌که انجام داد، ایجاد همبستگی میان اعضای قبیله بود. بعدها کار مقامات دولتی را بررسی و به آن نظم و نسق داد. او به مردم آموخت که با هم در صلح و صفا زندگی کنند. گفته شده است که در زمان وی برای نخستین بار تقویم سالانه ایجاد شد تا مردم به کارهای خود بهتر سامان داده و بر اساس فصول سالانه تولیداتشان را ارایه کنند.
«یائو» در زمینه‌ی نظامی هم فرد با هوش و قدرتمندی بود. وی نیروهای شورشي قبایل جنوب را سرکوب و خود در جنگ‌ها شرکت می‌کرد. او به مدت70 سال امپراتور بود و برای حل مشکلات اجتماعی و مسایل خانوادگی افراد جامعه تلاش فراوانی کرد.
«یائو» داماد خود«شون» را فرستاد تا مقامات و مردم سرزمینش را با اخلاق خوب آشنا سازد. او مورد استقبال مردم و مسوولان قرار گرفت. او به«شون» فرمان داد که امور مردم را مدیریت کرده و مشکلات آنان را حل نماید. وی به« شون» دستور داد که در تنهایی و در جنگل‌ها و کوه‌ها و طبیعت خود را برای خدمت به مردم بیازماید. پس از آزمون‌های زیاد، سرانجام مقام امپراتوری را به«شون» به عنوان جانشین خود واگذار کرد.
«شون» تولید را توسعه داد و با ابداع فنون جدید، در زمینه‌ی کشاورزی و صنعت به پیشرفت‌های بزرگی نائل آمد. او، در مدیریت کشور، شریک غم و شادی مردم بود و در زندگی آن‌ها تحولات مثبت زیادی ایجاد کرد. در دوران او اوضاع سیاسی، تولیدات كشاورزي و آثار هنري بسیار مطلوب بود. سرانجام، «شون»" در 110 سالگی به علت بیماری در گذشت و مقبره اش در جنوب شهرستان«نینگ یوان» در استان«خونَن» است.[۱]
کتابشناسی
1.سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 153
- ↑ سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 153