موقعيت دين رسمی و ساير اديان و مذاهب اردن
موقعيت دين رسمي و ساير اديان و مذاهب
اسلام دين رسمي اردن است و تعداد قريب به اتفاق اردني‌ها مسلمانان سني پيرو مکتب شافعي مي‌باشند که مربوط به محقق اواخر قرن هشتم و اوايل قرن نهم محمد بن ادريس شافعي (درگذشت 820) است.
مکتب شافعي اصلي ترين مکتب بنا نهاده شده در کشورهاي عربي زبان از خاورميانه تا شرق مصر مي‌باشد.
علاوه بر مکتب شافعي چچن‌ها، چرکس‌ها، ازبک‌ها و ترکمن‌هاي اردن پيرو مکتب حنفي هستند که در ميان ترک زبان‌هاي آناتولي و آسياي مرکزي و همچنين قفقازها رواج دارد. از آنجا که حنفي مکتب نخبگان عثماني بود، در استان‌هاي سابق امپراطوري عثماني هم به چشم مي‌خورند. مکتب حنفي پيش از شافعي، توسط ابوحنيفه (درگذشت 767) پايه گذاري شد. بنابراين مي توان انتظار داشت که تمام مسلمانان در اردن از حقوق مساوي برخوردار باشند، اما در عمل شيعيان از اين برخورداري محروم اند.
پيش از آغاز جنگ در عراق و پناهنده شدن تعدادى از آوارگان و جنگ زدگان شيعه به اردن، کمتر شهروند اردنى از ماهيت اعتقادات تشيع و جايگاه آنان در اسلام باخبر بود؛ زيرا براساس آمارهاى رسمى، شيعيان، يکي دو درصد از جمعيت کشور اردن را تشکيل مىدهند، هرچند اندک شيعيان عراقى که در اردن زندگى مىکنند به واسطه فرار از جنگ و پناهنده شدن در اردن، ميلياردها دلار در اين کشور سرمايهگذارى کردهاند و باعث شکوفايى اقتصاد اين کشور شدهاند، اما همواره از سوى دولت به عنوان يک اقليت مذهبى، نگاهى توهين آميز و در بسيارى از مواقع تحقيرآميز به آنان مىشود.
اهل سنت اردن در قياس با بسيارى از کشورهاى عربى ديگر به ويژه کشورهاى حاشيه خليج فارس، بسيار معتدل مىباشند و هيچگاه خود را درگير تنشهاى مذهبى نکردند تا آن که عبدالله دوم پادشاه اردن چند سال پيش نسبت به گسترش هلال شيعى در کشور و منطقه خاورميانه هشدار داد و اين سرآغازى بود براى ايجاد حساسيت در ميان اهل سنت اردن نسبت به شيعيان. (20)
با وجود تلاش دولت اردن در راستاى مبارزه با گسترش تفکر تشيع در جامعه اردن، به دليل روح ظلمستيزى شيعيان و کاهش حجم تأثير رهبران اهل سنت در تغيير معادلات منطقه از جمله مسأله مقاومت اسلامى و مبارزه با آمريکا و رژيم صهيونيستى، مذهب تشيع توانسته با استقبال شهروندان اين کشور سنى مذهب مواجه گردد.
پس از آنکه حزب الله لبنان به رهبرى سيدحسن نصرالله توانست جنوب لبنان را از چنگال اشغال صهيونيستها برهاند، اين محبوبيت در ميان شهروندان اردنى بهطور آشکار افزايش يافت و پس از جنگ 33 روزه لبنان و شکست مفتضحانه رژيم صهيونيستى توسط شيعيان، اين محبوبيت به اوج خود رسيد.
حمايت همهجانبه شيعيان از مسأله مقاومت اسلامى و ايستادگى در کنار ملت فلسطين در مبارزه با صهيونيستهاى جنايتکار سبب شد که بخش اعظم شهروندان سنى مذهب اردن آرزوى وجود چنين تفکرى را در ميان رهبران اهل سنت کنند و روز به روز گرايش به اين مذهب افزايش يابد.
سفر عبدالله دوم به ايران در سال 2003 ميلادى سبب شد که اهل سنت اردن مذهب تشيع را به عنوان يکى از مذاهب رسمى اسلام بپذيرند.(21) او همچنين اجازه تدريس فقه اثني عشري را در دانشکده الهيات دانشگاه آل البيت اين کشور داده است (22) ولى افزايش محبوبيت تشيع در اردن سبب نگرانى سياستمداران اردنى و در رأس آنان شخص پادشاه شد. در اثر همين نگرانى، پادشاه اردن با وجود آن که از سلاله پاک اهل بيت - نواده امام حسن مجتبى(ع) - به شمار مىرود، تصميم گرفت از ميزان محبوبيت تشيع در جامعه اردن بکاهد و نسبت به خطر گسترش هلال شيعى در اين کشور کوچک هشدار دهد. همين هشدار باعث شد که سياستگذاران فرهنگى اردن در پى ايجاد نفرت نسبت به شيعه در ميان شهروندان اين کشور بهويژه جوانان باشند.
در همين راستا رسانههاى وابسته به دولت کوشيدند تا تصويرى منفي از شيعيان به نمايش گذارند و با طرح مسائل مورد اختلاف ميان شيعيان و اهل سنت، از جمله مسأله خلافت و جانشينى حضرت على (ع) پس از پيامبر (ص) يا مسأله توهين به صحابه رسول‌الله و عايشه همسر نبى مکرم اسلام، مردم اردن را عليه شيعيان بشورانند.
هرچند در سالهاى گذشته با تلاش شيعيان ايراني و کويتي و عراقي و صرف مبلغ قابل توجهى در ساخت حرم صحابه جليل القدر پيامبر همچون جعفر طيار و زيد بن حارث ميزان متشيعان اردنى در شمال (مرز سوريه) و جنوب اين کشور (محل شهادت و دفن شهداى موته) رشد کرد، اما به همين ميزان، تلاش دولت به منظور مقابله با ترويج اين مذهب در اردن افزايش يافت.
دولت اردن در کنار سياهنمايى پيروان تشيع، در اولين اقدام تصميم گرفت تا مانع از برگزارى مراسم مختص شيعيان همچون مراسم محرم شود؛ به عنوان مثال شيعيان اردن چند سال پيش با خريد يک قطعه زمين در يکى از بهترين مناطق شهر امان پايتخت اردن خواستار ساخت يک حسينيه شدند ولى دولت اردن در نهايت ناباورى به آنان چنين اجازهاى نداد. شيعيان اردن بسيار کوشيدند تا در چارچوب قوانين اين کشور و ضمن احترام به معتقدات اکثريت اهل سنت اردن، به انجام مراسم مذهبى خود بپردازند ولى دولت اردن به طورآشکارا اعلام کرد که حق برگزارى چنين مراسمى را ندارند.
مرقد جعفر طيار و زيد بن حارثه در شهر کرک جنوب اردن همه ساله در ايام عاشورا ميعادگاه عاشقان اباعبدالله(ع) در اين کشور بود، ولى دولت اردن از چند سال پيش در چنين روزهايى ضمن استقرار نيروهاى امنيتى، مانع از برگزارى مراسم عزادارى سيدالشهداء مىشود.
همچنين نيروهاى امنيتى اردن همه ساله تعدادى از شيعيان اين کشور را به اتهام ترويج مذهب تشيع دستگير يا زندانى مىکنند.
دولت اردن در کنار برخورد علنى با شيعيان، همواره مىکوشد تا به شهروندان اين کشور القاء کند که خطر شيعيان کمتر از خطر صهيونيستها نيست! تحليلگران دليل اقدامات دولت را وجود پيمان سازش اردن با رژيم صهيونيستى (موسوم به وادى عربه که در سال 1994 به امضا رسيده)، حمايت علنى پادشاه اين کشور از صهيونيستها، مخالفت با مسأله مقاومت اسلامى و نيز روح ظلمستيزى و آزادىخواهانه شيعيان مىدانند.
وزارت اوقاف و امور اسلامى اردن مسئول تعيين محورهاى سخنرانى خطباى جمعه است که هم سو با دولت در اکثر نمازهاى جمعه اين کشور نسبت به خطر تشيع به شهروندان اردنى هشدار مىدهند، از اين رو عوام و اقشار غيرفرهيخته اردن تصويرى کاملا سياه و منفى از شيعيان در ذهن دارند تا جايى که بسيارى از عوام اردن مىپندارند قرآن شيعيان با قرآن اهل سنت تفاوت دارد يا شيعيان معتقدند که جبرائيل از سوى خداوند مامور وحى به على بن ابى طالب(ع) بوده ولى در ابلاغ وحى خيانت کرده و پيامبر را به جاى على(ع) به نبوت برگزيده!
به هر حال، با تمام تلاش هاي دولت اردن عليه شيعيان، بخش عمده شهروندان اردنى که از قشر تحصيلکرده مىباشند، به ماهيت حقيقى مذهب تشيع پى بردهاند و به دليل حمايت اين مذهب و علماى آن از مسأله مقاومت، ظلمستيزى و آزادىخواهى، روز به روز بر تعداد متشيعان اردنى افزوده مىشود. (23)
دروزيان گرچه در عمل از فرق انشعاب يافته از اسلام مي باشند ولي عليرغم ميل رهبران شان هنوز از مذاهب رسمي اسلام شمرده نمي شوند و بسياري از مسلمانان، دروزي‌ها را خارج از دين و غير مسلمان مي‌دانند. با اين حال از حقوق مساوي با ساير مردم اردن برخوردارند و شهروند اين کشور محسوب مي‌شوند. آنها در اردن از امنيت برخوردار بوده و به کار در سپاه، ادارات دولتي، نيروي انتظامي، تجارت وبخش‌هاي خصوصي و... مشغول مي‌باشند. هم چنين يک نماينده به نام فيصل اعور در پارلمان اردن دارند. روابط آنها با موسسات، احزاب، هيئت‌هاي اجتماعي و اقتصادي و مردم صلح آميز است. روابط آنها با بني معروف در سوريه، اسرائيل و لبنان بسيار قوي است و هم اکنون کمک‌هاي بسياري از دروزيان اسرائيل به دروزيان سوريه ارسال مي‌شود. (24)
اکثريت قريب به اتفاق مسيحيان اردن متعلق به کليساي ارتدکس شرقي مي‌باشند. (25) كه بزرگترين اقليت ديني غير مسلمان اين كشور را تشكيل مي دهند.(26) کليسا‌هاي ارتدکس شرقي خود به چند فرقه متفاوت تقسيم مي‌شوند که البته اردني‌ها بيشتر پيرو شاخه اصلي هستند که در نهايت اقتدار اسقف قسطنطنيه/استانبول را به رسميت مي‌شناسند. کليسا‌هاي اردني کاملا شخصيت عربي دارند و زبان عربي به عنوان زبان رسمي کليساهايشان شناخته شده است. در دهه‌هاي اخير کليسا‌هاي اردن با بدست آوردن درجه اي از خود مختاري منطقه اي، خود را از کنترل اورشليم جدا کرده به طوری که مي‌توانند در انتخاب کشيش يا رهبري براي جامعه شان تصميم بگيرند. همه کشيشان و مقامات کليسا بايد به زبان عربي صحبت کنند.
علي رغم وجود اين تنوع ديني، مردم اردن تحت يک فرهنگ واحد به نام «فرهنگ عربي» قرار دارند. (27)