جغرافیای طبیعی سیرالئون
1-1جغرافیای طبیعی
جمهوری سیرالئون با مساحت 71740 کیلومتر مربع در غرب آفریقا واقع شده و از شمال و شمال شرقی با گینه کوناکری، از شرق و جنوب شرقی با لیبریا و از غرب و جنوب با اقیانوس اطلس همجوار است. (Denov, 2010: 43)
آب و هوای سیرالئون حاره‌ای و پرباران و درجه حرارت آن معمولاً بین 18 تا 35درجه سانتیگراد متغیر است. این کشور دربرگیرنده دو فصل بارانی و خشک است که فصل بارانی آن حدود هفت ماه (از اواخر اردیبهشت تا پایان آبان ماه) ادامه دارد. فصل خشک و کم باران کشور نیز از اواخرآبان ماه تا اواسط اردیبهشت بطول می‌انجامد. (Reddy, 1986: 196)
یکی از ویژگی‌های این فصل خصوصا در ماه‌های بهمن تا اواسط فروردین وزش بادهایی خشک و نسبتاً گرم از صحرای بزرگ آفریقا به سمت غرب آفریقاست که «هارماتان»[1] نام دارد و در طی این مدت گرد و غباری سرخ رنگ در هوا پراکنده می‌شود. از لحاظ طبیعی سیرالئون به ۵ منطقه تقسیم می‌شود:
زمین‌های ساحلی، دشت‌های کم ارتفاع داخلی، فلات داخلی، شبه جزیره فری تاون و منطقه کوچک فوتاجالون.
میزان بارندگی در نقاط مختلف این کشور بین ۱۸۳ تا ۶۷۸ میلی‌متر متغیر است.با این حال بخش قابل ملاحظه‌ای از آب باران به هدر رفته و تاکنون تدابیری برای ذخیره و بهره‌برداری از این نعمت بزرگ در نظر گرفته نشده است. از این روی با وجود بارش فراوان باران، کمبود آب یکی از مشکلات مردمان شهری و روستایی این کشور به‌شمار می‌رود. مهم‌ترین رودهای سیرالئون عبارت‌اند از: منو[2]، لیبریا، موآ[3]، پام پانا[4] و ماوولوکو[5] که اغلب آنها به اقیانوس اطلس می‌ریزند. بلندترین نقطه سیرالئون «لومامانسا» است که حدود ۱۹۴۸ متر از سطح دریای آزاد ارتفاع دارد. شمال و شرق سیرالئون پوشیده از ساوان (از ارتفاع 500 متر تا ارتفاع 2100 متر در سلسله جبال لوما) است و منطقه ساحلی آن را جنگل‌هایی انبوه و مرطوب دربرگرفته است. (Falconbridge, 2000: 64)
[1] -Harmattan
[2] -mano
[3] -Moa
[4] -Pam pana
[5] -Mawoloko