استان های فرانسه

استان هاي کشور فرانسه

فرانسه به 26 استان تقسيم شده است . 22 استان در در داخل کشور فرانسه قرار دارد و 4 استان ديگر نيز مربوط به فراسوي خاک اصلي (ماوراي درياها) مي شود . در ميان 22 استان داخل فرانسه نيز استان کرس، که در درياي مديترانه قرار دارد، از استثنا برخوردار است . به موجب قانون عدم تمرکز مارس 1982، جريره کرس به صورت يک ناحيه اشتراکي يا جامعه وابسته درآمد که يک مجلس قانونگذاري 61 نفري ويژه خود دارد. نمايندگان اين مجلس به طور مستقيم در محل انتخاب مي شوند و حق دارند لوايح قانوني مجلس ملي را مورد بررسي قرار دهند و اصلاحيه هاي متناسب با شرايط خاص جزيره را پيشنهاد کنند.

استان های داخلی فرانسه به ترتيب حروف الفباي لاتين را با ذکر مرکز استان عبارتند از:

آلزاس : استراسبورگ [59] - آکیتن : بوردو[60] - اوورنی : کلرمون فران[61] - بورگونی : دیژون[62] - بروتانی (بریتانی) : رن [63] - سانتر (سنتر) : اورلئان[64] - شامپانی آردن : شالون[65] - کُرس : آژاکسیو [66] - فرانش کنته : بزانسون[67] - ایل دو فرانس : پاریس[68] - لانگدوک روسیون : مون پولیه[69] - لیموزن : لیموژ[70] - لورن : متز[71] -

میدی پیرنه : تولوز[72]- نورپادوکاله : ليل[73] - نرماندی علیا : روآن[74] - نرماندي سفلي: کان[75] - پی دو لالوار : نانت[76] - پیکاردی : امین[77] - پواتو شارانت : پواتیه [78] - پروانس آلپ کوت دازور : مارسی[79]- رون آلپ : لیون[80]

استان ها و سرزمين هاي فرانسه درفراسوي خاک اصلي :

فرانسه داراي 4 استان ، 2 جامعه وابسته ، و 4 سرزمين فراسوي خاک اصلي است که اجزاي يکپارچه جمهوري فرانسه محسوب مي گردند و در مجموع 22 نماينده به مجلس ملي و 13 سناتور به سنا مي فرستند .هريک از استان هاي فراسوي خاک اصلي به وسيله «شوراي عمومي» منتخب خود اداره مي شود و هر جامعه وابسته به وسيله يک فرماندار انتصابي ، و سرزمين فراسوي خاک اصلي به وسيله يک فرماندار عالي انتصابي که با «مجالس محلي» منتخب در همان سرزمين کار مي کند .

استان هاي فراسوي خاک اصلي عبارتند از : گويان فرانسه[81] در آمريکاي جنوبي ، گوآدلوپ[82] در هند غربي ، مارتينيک[83] در هند غربي ، رئونيون[84] در اقیانوس هند.  جوامع وابسته عبارتند از : مایوت در اقیانوس هند و سن پي ير و ميکلون در جزايري نزديک نيو فنلاند ( شمال آمريکا ). و سرزمين هاي فراسوي خاک اصلي عبارتند از : پولينزي فرانسه[85] در جنوب اقيانوس آرام، کالدوني جديد[86] در جنوب اقيانوس آرام، سرزمين هاي جنوبي و قطبي در منطقه قطبي اقيانوس هند جنوبي و جزاير واليس و فوتونا[87] در جنوب اقیانوس آرام.

بالاترين مقام سياسي و اجرايي منطقه، فرماندار منطقه نام دارد. فرماندار منطقه، نماينده تام الاختيار نخست وزير و هيئت وزيران در حوزه اش به شمار مي رود و رياست شوراي اداري، هشت کار گروه و نهادهاي مختلف منطقه را عهده دار است. وي در حکم بالاترين مقام سياسي محلي بر اجراي قدرت در همه سطوح نظارت داشته، به جز پليس انتظامي و پليس قضايي، نهادهاي ديگر در حوزه اقتدار او قرار مي گيرند.

شوراي منطقه برجسته ترين نهاد انتخابي و تصميم گيرنده در اين حوزه است. اعضاي اين شورا با آراي مستقيم مردم انتخاب مي شوند و رئيس شورا در بالاي هرم قدرت اجرايي منطقه قرار دارد. کميته اقتصادي و اجتماعي دو نهاد ديگر و برخاسته از شوراي منطقه اند که اداره امور محلي را بر عهده دارند. شوراي منطقه، رئيس شورا را به عنوان بالاترين مقام اجرايي بر مي گزيند که مسئوليت اجراي مصوبات شورا را عهده دار است. بر اساس قانون دوم مارس 1982 تمام اختيارات اجرايي فرماندار به رئيس شوراي منطقه واگذار مي شود و در نتيجه بالاترين قدرت اجرايي فرماندار به رئيس شوراي منطقه واگذار مي شود و در نتيجه بالاترين قدرت اجرايي منطقه خواهد بود. او بودجه منطقه را در اختيار دارد و همه هزينه ها به دستور او پرداخت مي شود. عقب نشيني فرماندار به عنوان عالي ترين مقام سياسي انتصابي در مقابل رئيس شورا به عنوان عالي ترين مقام انتخابي، گواه تلاش فرانسوي ها براي تمرکز زدايي و واگذاري امور به قدرت هاي محلي است.