تعطیلات، اوقات فراغت و سرگرمی­‌های مردم چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۲ توسط Hamidian (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «== تعطیلات رسمی در چین == عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5روز در...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تعطیلات رسمی در چین

عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از اوقات فراغت بیشتری برخوردار شوند. هم چنین، در سال1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3هفته­ی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال2000میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهره­مندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از114روز تعطیلی رسمی(شامل پنجشنبه­ها) برخوردار هستند.

تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را می­توان به 3گروه تقسیم کرد: نخست، تعطیلات رسمی که تمام مردم از آن بهره­مند می­شوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی(اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفته­ای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین(جشن عید بهاره)، تعطیلی یک روزه­ی جشنواره­ی قایق اژدها، تعطیلات یک هفته­ای به مناسبت اول ماه مه و روز کاگر، و تعطیلات یک هفته­ای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی می­شود که شامل گروه­های خاصی از جامعه می­شود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان(تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14سال)، روز کودک(تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش( تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبت­های خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7فوریه­ی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درخت­کاری و روز خبرنگار.

باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینه­ای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبت­های فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و عید بهاره، براساس تقویم سنتی محاسبه می­شود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روزملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.

تفریحات و سرگرمی­های اجتماعی مردم چین در ایام تعطیل

در یکی دو دهه­ی اخیر، مردم چین براساس مدت تعطیلات، امکانات مالی، و ذائقه­ی شخصی، سپری کردن روزهای تعطیل و اوقات فراغت خود را به گونه­های مختلف ورزشی، تفریحی و آموزشی برنامه ریزی می­کنند. براساس نظر سنجی انجام شده توسط«شرکت تحقیقاتی افق پکن» در سال2007 که در میان ساکنان شهرهای بزرگی هم­چون پکن، شانگهای، گوانگجو، ووهان، و چِنگ­دو صورت گرفته است نشان می­دهد که متوسط سرانه­ی هزینه­­های ورزشی شهروندان این شهرها، سالانه حدود888یوان(150 دلار) بوده است که نسبت به سال­های پیش 21درصد افزایش داشته است. (China Encyclopedia,  2008: 554)

از دیگر برنامه­های اوقات فراغت مردم چین، می­توان از علاقه­ی آن­ها به سفرهای داخلی و خارجی نام برد. طبق یک نظر سنجی که صورت گرفته، بیش از 46درصد مردم اظهار داشته­اند، تمایل دارند برای اوقات فراغت خود از مسافرت­های داخلی و خارجی استفاده کنند. طبق آمار منتشره از سوی سازمان گردشگری این کشور، در ایام تعطیلات یک هفته­ای روز کارگر، بیش از 179 میلیون نفر به سفر و گردشگری پرداخته­اند. طبق این آمار متوسط سرانه­ی گردشگری مردم در طول سال بالغ بر412یوان(70دلار) بوده است. هم­چنین، در همین سال بالغ بر50میلیون نفر چینی تعطیلات خود را با سفر به92کشور جهان سپری کرده­اند. (idb: 555)


از دیگر سرگرمی­های مردم چین در تعطیلات می­توان به تماشای فیلم­های تلویزیونی و سینمایی اشاره کرد. براساس آمار منتشره، ساکنان شهرهای چین در ایام تعطیلات به طور متوسط روزانه 3ساعت و 36دقیقه به تماشای برنامه­ها و سریال­های تلویزیونی می­پردازند. هم­چنین، در سال2007میلادی، تعداد تماشاگران و درآمد سالن­های سینمایی و فیلم­های سینمایی نسبت به سال پیش حدود8/21درصد افزایش داشته است.

یکی دیگر از سرگرمی­های مردم در تعطیلات، استفاده از اینترنت و سایت­های اینترنتی است. این سرگرمی به دلیل رشد و گسترش فوق­العاده و سهولت دسترسی، سایر سرگرمی­ها و تفریحات را تحت تأثیر قرار داده است.

بازدید از موزه­های متنوع عادی، خیابانی، گروهی، و موزه شهرها نیز از دیگر سرگرمی­های مردم به شمار می­رود. هم­چنین، بازدید از بازارهای عتیقه فروشی و خرید و فروش آثار و اشیای عتیقه و تاریخی نیز با توجه به بهبود وضعیت معیشتی و درآمد مردم در سال­های اخیر به یکی دیگر از تفریحات مردم تبدیل شده است. این آثار شامل نقاشی، خوشنویسی، ظروف چینی و سرامیک، کتاب، مبلمان و صندلی، ساعت و سایر اشیاء می­گردد.

مطالعه­ی انواع کتاب، مجله، و گوش دادن به موسیقی به صورت سی­دی و یا حضور در برنامه­های اجرای زنده­ی موسیقی، و کارائوکه(نوعی موسیقی که افراد آهنگ دلخواه خود را به همراه موسیقی همان آهنگ و در جمعی خصوصی و خانوادگی می­خوانند) نیز از دیگر برنامه­های سرگرمی و تفریحی مردم به شمار می­رود.

یکی دیگر از سرگرمی و تفریحات پر طرفدار مردم چین رفتن به رستوران و صرف غذا همراه با اعضای خانواده و بستگان و دوستان و همکاران است. این سرگرمی، به ویژه در دو دهه­ی اخیرف به دلیل اشتغال بیرون از خانه­ی زن و مرد خانواده و کمبود وقت برای پخت و پز در آشپزخانه، به شدت گسترش یافته و حتی در روزهای عادی نیز معمولا مردم وعده­های غذایی روزانه­ی خود را در رستوران صرف می­کنند. تنها واحدهای تجاری که در خیابان­ها تا ساعت دو بعد از نیمه شب به کسب و کار و ارایه خدمات به مشتریان ادامه می­دهند، انواع رستوران­های ارزانقیمت و گرانقیمتی است که هر کدام مشتریان خاص خود را دارند و صنعت تهیه­ی غذای آماده و رستوران داری در این سال­ها به یک صنعت در حال توسعه و سود آوری تبدیل شده است. به همین سبب، و به دلیل سود آوری بالای این صنعت، سرمایه گذاران بخش خصوصی داخلی و سرمایه گذاران خارجی مانند مک دونالد، کِی اِف سی، و... نیز وارد این عرصه­ی رقابت شده و با ایجاد رستوران­های زنجیره­ای برای جذب مشتریان بیشتر به تلاش خود ادامه می­دهند. طبق آمار منتشره، تا سال2003، بیش از 70میلیارد دلار توسط بخش خصوصی داخلی و سرمایه گذاران خارجی در صنایع تفریحی و سرگرمی چین سرمایه گذاری کرده­اند

(China Daily, 2003)

و سرمایه­ی در گردش سالانه­ی صنعت رستوران داری در این کشور در همان سال بیش از580 میلیارد یوان(یکصد میلیارد دلار) بوده است (People’s Daily Online, 2003)که این روند به سرعت درحال رشد است.