پیشینه آموزش آرژانتین

اولین رؤسای جمهور کشور استقلال یافته جدید که آرژانتین نام گرفته بود، اعتقاد راسخی به لزوم افزایش سطح سواد مردم داشتند. بنابراین به سرعت یک نظام آموزش عمومی کشوری ایجاد گردید. هدف کسب رتبه‌های بالایی از آموزش و هم‌طراز اروپا تعریف شد. جمعیت در پهنه وسیع ۷/۲ میلیون کیلومتر مربعی آرژانتین تنها حدود یک و نیم میلیون نفر بود و یکی از سیاست‌های کلی نیز جذب مهاجر اروپایی بود. بنابراین می‌توان حدس زد که دسترسی به این هدف شاید سهل‌تر از سایر کشورهایی بود که جمعیتی بی‌سواد در همه رده‌های سنی داشتند. سیاست آموزشی کشور با جدیت دنبال شد، به گونه‌ای‌که از اواسط قرن بیستم جمعیت باسواد آرژانتین بالای ۸۰ درصد گزارش شده است، در اواخر این سده جمعیت باسواد به بالای ۹۴ درصد رسید و امروزه بیش از ۹۸ درصد جمعیت آرژانتین باسواد هستند.

پیگیری این سیاست اساسی و ظهور قشر تحصیل‌کرده جوان که به سرعت مدارج علمی را تا بالاترین سطوح طی می‌کردند، به آرژانتین اجازه داد تا روند صنعتی شدن خود را نیز به سرعت آغاز نماید و در همه بخش‌های علمی و صنعتی کشور به طور متوازن پیشرفت نماید؛ از صنعت فیلم‌سازی و هنر تا ماشین‌آلات صنعتی و حتی هسته‌ای، شایان ذکر است که آرژانتین در اواخر دهه ۱۹۶۰ چرخه سوخت هسته‌ای خود را تکمیل و ضمن تولید میله‌های سوخت هسته‌ای در دهه ۱۹۷۰ شروع به صادرات نمود.