سیر تحول داروهای سنتی چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « == '''تاریخچه­ی مختصر داروهای سنتی چین''' == سومین امپراتور عصر باستان چین« شِن نون[1]» نام داشت که به پدر داروهای سنتی چین نیز مشهور است. گفته می­شود که او هر روز با چشیدن گیاهان مختلف، آن دسته از گیاهانی که خاصیت دارویی داشتند را شناسایی و به مردم...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تاریخچه­ی مختصر داروهای سنتی چین

سومین امپراتور عصر باستان چین« شِن نون[1]» نام داشت که به پدر داروهای سنتی چین نیز مشهور است. گفته می­شود که او هر روز با چشیدن گیاهان مختلف، آن دسته از گیاهانی که خاصیت دارویی داشتند را شناسایی و به مردم معرفی می­کرد. براساس اسناد و مدارک تاریخی موجود، در چین از دوران سلسله­های شیا، شانگ و جو(22 قرن پیش از میلاد تا سال 256 قبل از میلاد) از نوشیدنی­های دارویی و جوشانده­های گیاهی استفاده می­شد. کتاب«شی­جین» مجموعه اشعار گردآوری شده در دوران سلسله­ی جوی غربی( 11قرن پیش از میلاد تا 771 سال قبل از میلاد) قدیمی­ترین کتابی است که در آن مطالبی پیرامون داروهای گیاهی نگاشته شده است. کتاب«نیه جین» قدیمی­ترین قانون نامه­ی باستانی در خصوص تئوری داروهای گیاهی در چین است که تاکنون حفظ شده و پایه­ای برای تئوری اساسی داروهای چینی به شمار می­آید.

از دوران سلسله­های چین و خَن( 221 پیش از میلاد تا سال220 میلادی) مدارک فراوانی در زمینه­ی داروشناسی به دست آمده که در آن­ها بیش از 365 نوع داروی گیاهی ثبت شده است که برخی از آن­ها امروزه نیز مورد استفاده بالینی هستند.

در دوران سلسله­ی تانگ( 618 تا 906 میلادی) که اقتصاد رونق بیشتری یافت، توسعه­ی داروهای سنتی چین نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفت. در این عصر در خصوص تهیه و تدوین کتاب­های دارویی تجدید نظر شد و کتاب مجموعه« داروهای گیاهی تانگ» برای نخستین بار در سرتاسر جهان معرفی شد. در این کتاب بیش از 850 نوع گیاه دارویی مصور معرفی شده و ترکیبات دارویی و اطلاعات داروشناسی سنتی چین بیش از پیش تکمیل شد.

در عصر سلسله­ی مینگ(1368 تا 1644 میلادی)، «لی شی­جین» کارشناس داروهای گیاهی، با صرف 27 سال از عمر خویش، کار تآلیف دایره المعارف بزرگ«یادداشت­های داروهای گیاهی» در خصوص داروشناسی سنتی چینی را به پایان رساند. دراین کتاب 1892 نوع داروی گیاهی معرفی شده است. این کتاب بزرگ­ترین اثر در تاریخ داروهای گیاهی چین است.

پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، پژوهش های گسترده­ای در سرتاسر چین درزمینه­های گیاه­شناسی، شناسایی و معرفی داروهای گیاهی سنتی، و پزشکی بالینی به عمل آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش­ها درسال 1961به صورت کتابی تحت عنوان«تاریخچه­ی داروهای سنتی چین» چاپ و منتشر گردید. هم­چنین، چاپ«لغت نامه­ی بزرگ داروهای سنتی چین» در سال 1977، موجب شد تا تعداد داروهای گیاهی سنتی چین که در قانون نامه­های باستانی به آن­ها اشاره شده بود، به 5767 نوع گیاه برسد. افزون بر این، کتاب­های متعدد مرجع و مونوگراف­های فراوان پیرامون داروهای سنتی چین و روزنامه­ها و مجله­های تخصصی مختلفی در زمینه­ی داروهای سنتی چین یکی پس از دیگری چاپ و منتشر شده و نهاد­ها و مراکز پژوهشی، علمی، و آموزشی متعدد و واحدهای گوناگون تولید داروهای سنتی در این کشور راه اندازی شدند.

در حال حاضر، در کشور چین بیش از 8000 نوع داروی سنتی گیاهی مورد استفاده بوده و از آن­ها بیش از 600 نوع دارو به دست می­آید که از این نظر کشور چین در مقام اول جهان قرار دارد. این داروها تنها نیاز داخلی کشور را برآورده می سازند، بلکه به بیش از 80 کشور و منطقه­ی جهان نیز صادر شده و از شهرت زیادی برخوردار شده است. این نوع از داروها که بیشتر از گیاهان دارویی طبیعی گرفته می­شوند، در مقایسه با پزشکی مرسوم غربی، دارای تأثیرات منفی و عوارض جانبی کم­تری هستند.


[1] - Shennon.