پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی آرژانتین
آرژانتین یکی از چند مقصد نهایی انتخاب شده بسیاری از مهاجران بود. زمانی عمده استقرار ارامنه در شهر بوئنوسآیرس و حومهی جنوبی این شهر بود. امروزه در شهر بوئنوسآیرس، یکی از محلّههای اصلی حضور ارامنه، منطقه پالرمو است. البتّه در شهرها و مناطق دیگر بهویژه مناطق جنوبی کشور نیز جمعیت های کوچکتری از ارامنه زندگی میکنند. پس از استقرار، جمعیت های ارمنی نیز کمکم شکل گرفتند و کلیساها، انجمن ها و کلوپ های ارامنه به عنوان نمایندهی این اقلّیت مذهبی و قومی فعّال شدند. مهاجران به مناطقی که امکان خرید منازل مسکونی و فعّالیت های تجاری مطابق حرفه و سلایقشان بود، پراکنده شدند.
جامعه کوچکی از ارامنه در تفریحگاه ساحلی شهر ماردل پلاتا متمرکز شده و مراکز فرهنگی و مذهبی خود را نیز تأسیس نمودند. استان کوردوبا هماکنون پس از بوئنوسآیرس دومین مکان به لحاظ تعداد ارامنه ساکن میباشد. در همین استان، کلیسای سنت جورج (اوّلین کلیسای ارمنی ساختهشده در آمریکای جنوبی)، مدرسه و شاخههای محلّی از احزاب سیاسی و سازمانهای خیریه ارمنی تأسیس شد. در حال حاضر بین 4 تا 6 هزار ارمنی در منطقه کوردوبا زندگی میکنند[۱].
علیرغم حضور نه چندان چشمگیر ارامنه در آرژانتین، آنان در طول سالهای طولانی حضور در آرژانتین، به اقلّیتی خوشنام در این کشور تبدیل شدهاند. بیشتر این افراد در تجارت مشغول شده و چند نفر از مهمترین تجّار آرژانتینی از اقلّیت ارمنی هستند. ضمن اینکه هنرمندان و ورزشکاران معروفی (همچون داوید نعلبندیان در رشته تنیس) از این اقلّیت در آرژانتین بروز و ظهور یافته اند که همگی به کمک این اقلّیت آمده است. به لطف این سرمایه گذاری ها، آرژانتین روابط خود را با ارمنستان توسعه و تحکیم بخشیده است امّا در سوی مقابل، روابط ترکیه با آرژانتین به همین دلیل با موانع جدّی روبه رو بوده است تا جایی که سفر آقای اردوغان نخست وزیر ترکیه به دلیل نفوذ همین اقلّیت، در سال 2010 لغو شد. ارامنه سعی میکنند که حضور علنی در سیاست داخلی آرژانتین نداشته باشند اگرچه لابی های قوی اقتصادی آنها و صاحبان صنایع، منافع قوی این اقلّیت را به خوبی حفظ کرده اند[۲].
نیز نگاه کنید به
جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین؛ اقلیت های قومی آرژانتین؛ ارامنه در آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.armeniosonline.com.ar
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص118-119.